Hafta sonu oynanan Alanyaspor-Konyaspor maçıyla ilgili en az 5 başlık bulmuştum aslında ama sanıyorum yaşanan tüm olayları en iyi özetleyen başlık bu diye düşünüyorum. Bu yazımın formatı biraz daha farklı olacak ve olayların kahramanları hakkında kısa cümleler kurarak, aklımdaki bu başlıkların da hakkını vermeyi amaçladım.

Deplasman da Bizim İşimiz;

Nalçacılılar Grubu’na ait dernek üyelerimiz biletler satışa çıktıktan sonraki 5 dakika içinde tüm biletleri tüketerek ne kadar büyük bir dernek olduklarını içerideki ve dışarıdaki dost-düşmana bir kez daha gösterdiler. Yaklaşık 250 kişilik ordu ile bilgisayarların başında tüm biletleri anında tüketti. Pazar sabahı 16 otobüs dolusu cefakar taraftar yollara düştü ve alınan 3 puanda büyük bir emek sahibi oldu. Herkesin emeğine sağlık.

Alanya Güvenlik Güçleri!!!;

Alanya’nın portakal bahçeleri içindeki doğa harikası!!! stadına ulaştığımızda saatlerimiz 13’ü gösteriyordu. Ancak geldiğimizde anlaşılmaz bir nedenle giriş kapıları kapalıydı. Jandarma görevlileri hem taraftarımızın stres dozajını yükseltti hem de deplasman hakkımızı gasp ettiler. Ancak sonradan orada görevli er ve uzman kardeşlerimiz, Antalya emniyetinin ve taraftarlarının psikolojik baskısı nedeniyle böyle bir uygulama yaptıklarını da itiraf ettiler. Ne diyelim sağ olsunlar, bize nasıl büyük bir camia olduğumuzu tekrar hissettirdiler.

Taraftar gibi hisseden futbolcularımız ve yöneticilerimiz;

Yıllardır maçlara gidiyoruz ve dönem dönem yöneticilerimiz ve futbolcularımızla hem iyi hem de kötü anılarımız olmuştur. Özünde Konyaspor’un menfaati yatan bu tartışmalar aslında iyi niyetli olan kişiler tarafından Konyaspor’u hep daha ileriye götürmüştür. Dün maç önünde yaşanan sıkıntılı anlarda, Başkan Ahmet Şan, Ömer Korkmaz, Mustafa Oral, Celalettin Çakıcı, Fatih Tınmaz, Ali Karaçayır ve Osman Öztürk’e varlıklarını hissettirdikleri için tekrar teşekkür ederiz. Bu tip olaylar bazen maçta alınan sonuçların önüne geçmekte ve taraftarı çok daha motive etmektedir. Bu birlik sürdükçe de Allah’ın izniyle bu camiayı kimse bir fiske dahi vuramaz. Vukoviç’in son dakika gelen golünden sonra futbolcu kardeşlerimiz bir taraftar gibi davranarak sevincimize ortak oldular. Geçtiğimiz hafta içinde 4. kez baba olma sevinci yaşayan Vukoviç, pazar günü 5. kez baba oldu adeta. Gözlerindeki o ışığı bizler tribünde net olarak gördük. Kalpten oynayan ve canını dişine takan herkesten Allah razı olsun. 

Palabıyıklı korkak;

Karşılaşmanın hakemi Ali Palabıyık, pala bıyıklı bir insanda aranan özelliklerin en önemlisi olan cesurluktan uzak olunca, maç da içinden çıkılmaz bir hal aldı adeta. Bajic’in yaşadığı çok normal bir gol sevincini kırmızı kartla cezalandıran Palabıyık, ev sahibi ekibi karşılaşmanın içine sokmak için ne gerekiyorsa yaptı. Skorun 2-0 olması da bu vermiş olduğu karar da oldukça etkiliydi diye düşünüyorum. Maçın son dakikasında gelen gol ve gerilen sinirlerin de tek sebebi aslına bu yanlış karardı. Oyunun erken kopması bu mücadeleyi oldukça yumuşak bir mücadele haline getirecekken, hakemin yapmış olduğu işgüzarlık ne yazık ki olayları bu noktaya getiren baş etkendi.

Ve son sözümüz de Alanyaspor’lu taraftarcıklara gelsin;

89 kişilik efsane gruplarıyla!!! takımlarına destek olduklarını zanneden bu arkadaşlar, maç sonu Nalçacılılar Grubu stat içindeyken boş otobüsleri taşlayarak aslında ne kadar ateşli!!! bir grup olduklarını da gösterdiler bizlere. İlçe genelinde yaşanan güvenlik zafiyetini fırsat bilip, “Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi derler” sözündeki gibi meydan boşken atıp tuttular. Karşılaşma sonrasında şehir merkezinde güya polis kortejiyle gittiğimiz anlarda hem takım otobüsünü hem de taraftarlarımızın otobüslerini taşlayıp ARKALARINA BAKMADAN KAÇARAK gerçekten bir kez daha dizlerimizi titrettiler!!! Aslında bu tip takımların Süper Lig’de olması bile yanlış. Ne yazık ki tribün kültürü olan Eskişehirspor, Adana Demirspor, Karşıyaka ve aslında iyi ilişkilerimizin bulunmadığı Göztepe, Sakaryaspor gibi takımlar hep alt ligdeler. İnşallah bu çoluk çocukların yerine bu tip takımlar ait oldukları yere dönerler.