Dün için ne derlerdi?

Dünde kaldı, dünde kalmalı…

Dünden bugüne zor gelen, gelmemek için nafile turlar atan, kırk dereden su getiren bizler için dün neydi?

Nisan 1…

Şaka günü…Şaka yapacak, gülecek hali kalmamış insanların günü…

Böyle bir günde gülene ne derler?

Ağlanacak haline gülmek, böyle bir şey işte…

Keşke dertsiz, kedersiz olsaydık da yüzümüz de gülseydi, kendimizde…

Gülmesini severiz sevmesine de…

Misal mesela…

Dün, Markete gittim, fena düşmüş fiyatlar…

Ne alırsan al, bir alana üç bedava…

Beş liraya tencere, üç liraya tava…

Eskinin elli lirası vardı ya hani…

Kapın o elli lirayı, girin rastgele bir markete…

Bir market arabasını tepeleme doldurun, varın kasaya, borcunuz ne mi?

Kırk dokuz lira doksan kuruş…

Kalsın mı on kuruş?

Kalmasın…

On kuruş, on kuruş…

Onu da almayı ihmal etmeyin.

Hem bayram, hem 1 Nisan…Şaka-maka…şaka-şaka…

*****

Aslında neşe dolacaktı insanlar…

Neşe dolamadılar, gülemediler, mutlu olamadılar…

Tatil dokuz güne çıktı…

Cep delik, cepken delik, yapamadık bir delilik…

Şimdi sahillerde olmak vardı…Adam diyor ki, gidelim diye evdekiler yalvardı…

Ev ahalisi, düşündü taşındı, gitsek bile dönemeyiz dedi, oralarda ne yer ne içeriz imkânsız dedi, azıcık aşımız, ağrımasın diye başımız, oturdu evde kaldı.

Ne zamandı bu?

Dün ve ondan önceki dünlere ait günler…

Bugün ne?

İki Nisan…

Gerçeğe gel, gerçeğe dön günü…

Bayram bitti, şaka günü bayramın son günü olarak nihayete erdi…Ayaklarımız suya değdi…

Dün dedik, dün, dünü anma, düne kanma, düne yanma, her şey dünde sanma, düne aldanma dedi geçti…

Bugün dedik, bugün başka gün, ne varsa gördüğün, bakarsın on düğüm, bakarsın kördüğüm, bakarsın masmavi göğüm. Belli değil ağladığım güldüğüm.

Yarın dedik, yarın bir bilinmeyen, tahmin edilmeyen, vazgeçilmeyen, öngörülmeyen, umuda açılan bir pencere neden olmasın?

*****

Nisan Bayram diye başladı…

1 Nisan Ramazan Bayramından bir gün, Bayramın üçüncü günü…10 Nisan Polisimizin Bayramı…23 Nisan Çocuklarımızın…

Nisan aynı zamanda tebessüm edilecek, espriler yapılacak, şaka ile karışık bir şaka günü.

Diyeceksiniz ki…

Yaşadığımız süreç, şaka yapacak, şaka kaldıracak, vara-yoğa gülünecek, neşelenecek, kahkaha atılacak bir süreç değil. Pandemi döneminden bu yana Nisanlar buruk geçti hep. Hüzünlü geçti.

Felek vurdu Nisanlarda…Virüs ve varyantları halen vurup geçiyor…Güvendiğimiz dağlara kaç kere karlar yağdı, saymasını unuttuk…

En yakınlarımız telefona çıkmaz, selam vermez, aramaz, sormaz oldu.

Dost dediklerimiz, öte yakaya, beri yakaya, karşı yakaya geçtiler, yaktılar gemileri…

Bizi kim vurdu diye soranlar oldu…

Kim vurmadı ki, cevabının üzerine bir daha konuşanda olmadı, ağzını açanda…

Onlar yetmedi…

Deprem vurdu…Sel vurdu…Yangın vurdu…Zamlar vurdu…Fırsatçılar vurdu…

Tamahkârlar vurdu…

Oysa biz neşeli bir millettik…Gülmeyi de güldürmeyi de severdik…

Bize ne mi oldu?

Bilemedik…

*****

Bu coğrafya çok incindi. Bu coğrafya da yaşayan insanlar çok incindi, çok çekti. İstila ve işgalin daniskasını gördü bu topraklar. İncinen insanların hislerine tercüman oldu mısralar…

Yunus, “İncitme Gönül” şiirinde diyor ki;

“Çiçeklerle hoş geçin, / Balı incitme gönül. / Bir küçük meyve için, /Dalı incitme gönül.”

“Konuşmak bize mahsus, / Olsa da bir güzel süs. / 'Ya hayır de yahut sus,’ /Dili incitme gönül.”

“Sevmekten geri kalma, / Yapan ol, yıkan olma. / Sevene diken olma, / Gülü incitme gönül.”

“Başın olsa da yüksek, /Gözün enginde gerek. / Kibirle yürüyerek, / Yolu incitme gönül.”

“Mevlâ verince azma, / Geri alınca kızma. / Tüten ocağı bozma, / Külü incitme gönül.”

“Dokunur gayretine, / Karışma hikmetine. / Sahibi hürmetine / Kulu incitme gönül.”

Hz. Mevlânâ diyor ki, “İncitme, incittiğin yerden incinirsin…”

Abdürrahim Karakoç, “İncitme” şiirinde diyor ki;

“Toz konmasın sakın sana / Hakkı geçer halkın sana / Gücenmesin yakın sana / Uzak senden incinmesin.”

*****

Bu topraklar, Nasreddin Hoca’nın yaşadığı topraklar… Mevlânâ’nın insanları irşat ettiği topraklar… Onların hoşgörüsünün dolaştığı bu diyarda, bir gülümsemeyi, bir tebessümü, çok mu göreceğiz birbirimize?

Böyle yaparsak, incitmiş oluruz o mübarekleri…