Yaşadığımızı anlamak,

Birey olmak,

Vatandaş olmak

Ya da

Yaşattığımızı sanmak,

Mutlu bir hayat ortaya koymak…

“Ne, niçin, neden” sorularını sormadan

“Kime” ve “nasıl” demeden

 Ayırmadan

Bölmeden

Kucaklayabilmek…

Büyüklere sorsak

Nasıl bir hayat?

“Ahh… Nerede o eski günler”

Küçüklere sorsak;

Klasik cevaplar “Bilmiyoruz” derler

Aslında safsatadır

Söylenenler…

Herkes kendini yaşıyor

Yaşatılan

Herkesin kendi egosu…

Beraber,

Asla…

Birlikte paylaşmak

O da ne demek?

Nasıl toplum olduk

Ne hale geldik

Ağrı’da / Doğubeyazıt’ta

Vatandaşın askeri bağrına basması

Büyük puntolarla veriliyor

Milletin ordusuna milleti tabiki yardım edecek

Bundan daha tabii ne olabilir.

Anlık olaylarla göğsümüz kabarıyor.

Bayrağı

Ülkeyi

Vatanı

Dini

Kurtarıyor

O kadar…

Sonra

Aynı tas, aynı hamam.

Hastalıktır

Bizimkisi.

Asıl önemli olan;

O değerleri

Yere düşmeden korumak ve kollamaktır.

Görüntü vermek yerine

Bu değerlere birlikte sahip çıkmak

Beraber omuz ve yürek vermektir.

Bilin ki;

Yaşattığımız

Ya da

Yaşatacağımız

Hayatın güzelliği;

Birlikte ruh koymakla mümkündür.

Bu görevler bize asla hatırlatılmamalıdır.

Vatanı

Bayrağı

Milleti

Dinimizi korumak

Bizim en asli, görevlerimizdir.

Bunu koruyanları korumakta bizim asli görevlerimizdendir.

Yazdığımızda

Yazacağımızda bu…

Bunu söyler bunu yazarız.

Yazan da okuyan da dinleyen de

Hepimizi

Nasihat alan kullar cümlesine eylesin Yüce Yaradan.

 “Hiç risk almayan kişi, belki acı ve üzüntülerden kurtulabilir; ama büyüyemez, sevemez, değişemez, öğrenemez, hissedemez… Garanti arayışlarıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken, bedelini; özgürlüğünü kaybederek öder. Sadece riski alabilen kişi hürdür…” (Buscaglia)