Bilmem birileri farkında mı?

Konyaspor hep 6 puanlık maçları kaybediyor.

Sezon başından bu yana “Bu takım düşmez” diye inat ediyorum. Bu iddiamın nedeni bizim iyi takım olmamızdan değil, bizden kötü 4-5 takımın olmasından.

Sahamızda Antep’e yenildik diye bu iddiamdan da vazgeçmiş değilim. Yalnız bu noktada yöneticisinden, futbolcusuna, teknik adamından taraftarına “artık akıllı olma zamanının” geldiğini. Gelip de geçmek üzere olduğunu söylemek isterim.

Bir takım sahasında maç kazanmak istiyorsa önce yüreğini ortaya koymalı. Futbolun bazı değişmeyen kuralları vardır. Mesela nedir bunlar? Oynamadan kazanamazsınız. Kazanmak içinde ele geçirdiğiniz pozisyonları değerlendirmek zorundasınız. Dün Konyaspor bunun ikisini de yapamadı.

Her şeyden önce maça çok tutuk başladık. Kendi evinde maça çıkıyorsun. Tribünler alabildiğine dolu. Ama bizimkilerde bir isteksiz var. Antep sahasına çekilmiş birinci dakikadan itibaren bizi uyutuyor. 

Birde oyun düzeni ve futbolcularla ilgili bir şeyler söylemek isterim. Mesut Hocanın Erdal ile oyuna başlaması büyük hata idi. Antep duru ve mücadeleci bir takım. Nitekim 90 artılarda bile dört- beş oyuncu ile bizim ceza alanında pozisyonlara giriyorlardı. Erdal tüm iyi niyetine rağmen fizik olarak yetersiz kaldı. Hasan Kabze takımın belki en istekli oyuncusuydu ama oyun içerisinde Djalma ile yer değiştirmekten bir ara kendilerini bile kaybettiler. Djalma deyince. Bu sezonunun en vasat oyununu oynuyordu. Hele hele gol pozisyonlarındaki bencilliği kabul edilecek gibi değildi. Ali Çamdalı ilk dakikadan son dakikaya, Borek ise oyundan çıkana kadar hiç üzerine koyamadan oyunu tamamladılar.

İlk yarıda oyunu tamamen rakibin kontrolüne bırakmıştık. İkinci yarı ile birlikte biraz istek biraz arzu vardı ama onda da final toplarında bu çaresizdik. Hele hele Recep’in o kaleyi tam karşıdan gördüğü anda üzerine gelen hiçbir oyuncu yokken topu dışarıya atması yok mu? İşte kırılma pozisyonu buydu. 

Netice itibariyle Gekas’sız bu takım maç kazanamıyor. Gekas gerçeği bu olsa gerek.