Her yıl Aralık ayında şu mübarek şehrimizde heyecan tavan yapar. Gönüller ayrı coşar. Şehrin otelleri de esnafı da ayrı bir güler. Bereket yağmur gibi yağardı…

Çevre şehirlerden gelen dostlar ile hasbihal bir başka olur.

Kimimiz böyle yaşardı Şeb-i Arus’u…

Bizlerin umrede hacda yaşadıkları neyse, dışarıdan gelen Pir'in yaşadığı yerleri ömründe birkaç kez görenler belki de aynı heves ve heyecanla tadıyordu bugünleri.

Ancak Konyalı için hayatın rutin koşuşturmacası içinde billboardlar ve takip ettiği sosyal medya mesajları hariç fark edilemedi düğün gecesi.

Yani kaynağın başındayız. Membanın içindeyiz. Lakin bazılarımız değer ve kıymet bilmiyoruz.

Ötesi… Şükretmiyoruz. 81 ilde bir tek biz ana kaynağız. Onu çoğu zaman kültürel iç kavgalarımızla heder ediyoruz.

“Şükür nimete can, nimet kabuktur

Şükür sana yar yurdunu buldurur.”       

Diyor Hazreti Pir…

Mevlana diyarının insanları elbet yaşıyor. Şems-i hor görenlerin torunları da içimizde ne yazık ki…

Ne kadar yazsak çizsek de düğüm noktaları belli.

Bugünlerin hoşgörüsüne tutunup serzenişin  daha fazlasını yazmak yakışmaz.

Susalım…

Konyalı’da Şeb-i Arus heyecanı oluşturabildiğimiz gün, gerçek anlamda tüm ülkede ve dünyada Mevlana’nın sözlerindeki özü en huzurlu şekliyle anlamlandırdığımız an olacaktır.

Rabbim nasip eylesin.

Tabi bu yıl her dönemden farklı yaşadık. Covid-19 salgını tüm alemi belirsizliğe sürükleyip değiştirdiği gibi Şeb-i Arus’un geleneksel yöntemlerle icra edilmesinin de önüne geçti.

Şehrimize her dönemden farklı olarak Konya'da 35 ülkeden gazeteciler ağırlandı. Şehrin tarihi ve kültürel yerlerini ziyaret ettiler. Almanya, Arnavutluk, Bosna Hersek, Bulgaristan, Endonezya, İran, Kazakistan, Kırgızistan, Makedonya, Özbekistan ve Polonya'dan aralarında gazeteci, fotoğrafçı, kameraman, röportör ve sosyal medya fenomenlerinin olduğu grup, Şeb-i Arus kapanış programını takip etti.

Hz. Mevlana’nın fikirlerini kendi ülkelerinde kendi medyalarına anlatacaklar.

Bu yıl da böyle geçti. Rabbim beterinden saklasın.

Şeb-i Arus törenleri İhsan Vakti mottosuyla gerçekleştirildi. Öyleyse biz de o veciz ifade ile bitirelim.

“İnsan yeter ki iyilik arasın, onda kötü bir şey kalmaz.”