Geçtiğimiz hafta bol gollü geçen Alanyaspor mücadelesinin ardından Trabzon maçı daha heyecanlı bir hale bürünmüştü. Uzun süredir galip gelememenin ardından rakip filelere dört gol atarak puanlar almak, içinde bulunduğumuz şu mübarek günlerde herkesin ağzına bir parmak bal çalmak gibiydi.
Ligin bitimine sayılı günler kala okyanusun ortasında rotasız sandal misali kâh güldüren kâh ağlatan temsilcimiz Konyaspor, yine kalp ve nabız atışlarımızı biraz yükseltince Trabzon maçına da duygularımız ön planda başladık. Yediğimiz ilk gole yutkunurken karşılık vermekte geç kalmadık ve oyunda dengeyi de sağladık. Fofana'nın o jeneriklik golüyle keyfimize de diyecek yoktu.
Her şey yolunda, kontrolümüzde ve tam da istediğimiz gibi giderken gaipten gelen bir sesle Trabzonspor penaltı kazandı. Girdiği pozisyon sonrasında yerde yatan Uğur Demirok, üzerine sert gelen topa gayri ihtiyari yüzünü, göğsünü korumak isterken elini açınca Halis Özkahya'nın asistiyle Trabzonspor beraberliği yakaladı. İşte o an yine, yeniden fark ettim ki aslında statta değil meğerse açık hava tiyatrosundaymışım. İnsan ödediği paraya, harcadığı zamana, verdiği emeğe üzülüyor.
Sen ne yaparsan yap, ne kadar didinirsen didin cürmün kadar yer yakıyorsun. Sayılı birkaç takım üzerine kurulmuş bir ligden sonra neden uluslararası anlamda bir başarı gelmiyor diye hayıflanıyoruz. Gerçekten artık zerre kadar zevk almıyorum. Üstelik bu kara düzen içerisinde bu gibi birçok şeye şahit oldukça da insan spordan soğuyor. Bu ve buna benzer şeyleri söylemekten, yazmaktan da sıkılıyor insan bir süre sonra ama Fuzuli'nin de dediği gibi sussan da gönül razı değil kardeşim.
Lig bitsin de elbette enine boyuna tartışacağımız bir süreç bizi bekliyor. Çok çalkantılı geçen bir sezonda kendi kendimize şampiyonluk hedefi de yarattık, kaç maç kazanırsak düşme potasından uzaklaşırız hesapları yaptık. Kendi içimizde de irili ufaklı birçok eksiğimiz var. Ümit ediyorum ki şimdilik ligi ilk altının içerisinde bitirip yayıncı kuruluşun pastasından bir dilim daha fazla pay alarak yeni sezonun yapılandırılmasına biran önce geçeriz. Son söz olarak sporu sanat ile karıştıran (!) zümreye de yazıklar olsun.