Bir türlü anlayamıyorum. Nutkum duruyor, duygularım köreliyor, hareketsiz kalıyorum. Sosyolog değilim ama halkımı birazcık okuyabiliyorsam, onları anlıyor, yorumlayabiliyorum. Birçoğu bu düşünceme karşı çıkabilir, hiç de önemli değil. Hani bir söz vardır ya “hayatın yanlış tarafında yer alacağıma, yalnız tarafında yer alırım” ben de onu yaparım. Defalarca da yazdım ama ne konu ile ilgili bilim insanları, ne siyasi otorite, ne medya, ne de taraflar işin üzerinde durmuyor.
Medya zaten işin magazin tarafında. Onlara haber olsun, reyting yapsın da, sonuç ne olursa olsun. Kadın katliamları ile ilgili geçenlerde üç beş kadın bir araya gelmiş, ellerinde pankart “kadına şiddeti durduracağız” diye slogan atıyor. Güler misin, alarmısın. Elbette ağlarım, gülünecek halimize. Birileri çıksa da o kadınlara “hadi durdurun” dese, yandınız. Hiç de ülke ortalamasına benzemeyen görüntülü, tip dışı kadınlar “kadın düşmanı” ilan eder, belki de “tacizci” diyerek toplumu üzerinize saldırtırlar.
Kimse bundan başka bir anlam çıkarmasın. Kadına şiddeti durdurmak öyle birkaç erkek düşmanı, tip dışı hatunların eylemleri ile duracak gibi değil. Erkekleri aşağıla, kadınların oransız üstünlüğünü savun, koca da neymiş onun yerine kedi-köpek severim de, ağız dolusu bağır-hırpala; hatta bazılarının söylediği gibi “seni boynuzladım” de. Ondan sonra da pankartlara sığın.
Elbette bazı erkek müsveddelerinin haklılığını savunamam ancak kadın olarak kışkırtıcı sözler sarf etme yerine daha yumuşak, akılcı, arabulucu eylemler, hatta eğitimler düzenleme yoluna neden gitmezsiniz. Yahu erkekleri düşman ilan ettiniz. Eşiniz haminiz, kocanız, eşiniz, sevgiliniz, çocuklarının babası, annenizin sevgili damadı değil mi? Hiçbir erkeğin sokağa çıkıp da “ben kadın zulmüne maruz kalıyorum” dediğini gördünüz mü? Hep erkekler zalim demeyin, ne kadınlar vardır ki erkeklere taş çıkartır. Şunu asla söylemem, her zeminde kadına zulmedilir! Asla. Ama tek taraflı da olmasın. Bu kafayla gittiğiniz, medya da kışkırttığı müddetçe bu zulüm devam edecektir.
Zulmü durdurmanın yolu, medyayı arkanıza alarak sokaklara çıkmak değil. Aksine eğitimle, gerçekçi olup; uyum, emanet, eş, ortak, aile, çocuk, paylaşma, fedakârlık; daha da çok şey söyleyeceğimiz kavramları iyi yerleştirmek olmalıdır. Siz hiç anne ve büyükannelerinizin şikâyet ettiğini duydunuz mu? Çoğunlukla hayır. İşte gerçek bu.
CHP’nin Tipi-Tip Genel Başkan Yardımcısı.
Aslında siyasi olayları yazmayı sevmiyorum ama hani muhalefet hep gerginlikten bahseder oldu ya, buna da birileri “haksızlık ediyorsunuz, gerginliğin esas sebebi çoğunlukla sizlersiniz” demeli diye düşünüyorum. Bu Tipi-Tip ifadesi Bahçeli’ye ait olduğunu herkes biliyor, gerçekten de iyi çözmüş Bahçeli Başkan. Bu zatı hiç görmedim ama görüntüsü ufak tefek ama sesi çok çıkıyor. Tabii ki bunu biraz mizahi olsun diye ele alıyorum.
Merak ettiğim bir şey var. Bu zat Milli Savunma Bakanı’na bütçe görüşmelerinde, hakarete varan bir sürü laf etti. Mesele bu da değil. Merakım odur ki, Hulusi Akar Bakanım, rütbeli iken, mecliste sarf ettiği sözleri neden söylemedi acaba. O zaman da diyebilirdi, “sen arkadaşlarını ziyaret etmedin, onları sattın”. Hani ikide bir rütbelilerden medet umar, onları ihtilal yapmaya çağırırlardı ya. Ne oldu arkadaş, Akar Paşa kulvar değiştirince hakaret etme hakkını mı elde ettin diye birileri sormalıdır.
Cumhurbaşkanımızın da, son günlerde sanatçı geçinen iki beyni sulanmışa, hakaretlerinden dolayı cevap vermesini doğru bulmadım. Reis her ne kadar haklı da olsa, böyle durumlarda, bu tip sanat müsveddelerine cevap hakkını kullanmamalıdır. Onlara cevap vermek kanaatimce onları muhatap almak onları büyütmek oluyor. Bu sulanmışlar da halkı daha çok germek için bu tür çıkışlar yapıyor ve de kullanıyorlar. Siz de hakkınızı savunduğunuz zaman halkı geren Cumhurbaşkanı, Başbakan, bakan; her nerede iseniz O oluyorsunuz. Bırakın muhatap alınmamadan dolayı onlar üzülsünler.
Saygı ile…