Çifte Minareli Medrese’de yer alan ve günümüzde içerisinde Erzurumspor’un da olduğu, Erzurum’da tarih kokan birçok yerde görmemiz mümkün; “Çift başlı kartal”… Avrasya bölgesinde pek çok farklı kültür tarafından benimsenmiş tarihsel bir figürdür. Tıpkı Anadolu Selçuklu devletine Başkentlik yapmış Konya ve takımı Konyaspor gibi…
Erzurum topraklarında hüküm sürmüş Selçuklu Devleti’nde ve Erzurum’un başkentliğini yaptığı Saltuklu Devleti’nde de çift başlı kartal figürleri kullanılmıştır. Konuyla ilgili hemen hemen her makalede yer alan tarihleri bir kardeşlikleri bir iki şehrin takımı Erzurumspor ve Konyaspor -13 dereceye ve birbirlerine meydan okudular.
Hava şartları ve birbirileri ile mücadelede top kontrolünün yanı sıra esneme ve hareketlenme güçlüğünü de düşünürsek, kısır bir ilk yarı geçmesi mümkün görünüyordu. Bu tarz havalarda yapılabilecek en iyi şey birbirine olabildiğince yakın oynamak ve topu çok kaldırmamak diyebilirim.
Konyaspor çok alışık olmadığımız bir on bir ile sahadaydı. Söz konusu Aykut Kocaman olunca herkes hocanın bir bildiği var modunda yaklaşması hocanın en büyük artılarından, zira şehrin hocaya ne kadar güvendiğinin göstergesidir.
Maç beklediğimiz üzere Erzurum’un kontrolünde gerçekleştiği düşünülen bir havada geçiyor, Konyaspor ise akıllı ve kendini çok kasmayan oyunu ile topu rakibe vererek kendisi lazım olunca kullanıyor ve daha çok etkili oluyordu. Üç beş dakikalık bir baskı ile devreye önde girmek rakibin moralini bozdu. İkinci devre ikinci golü bulduğumuzda gardı düşen Erzurum karşısında kontra ataklarla skora gidebilir farkı artırabiliriz diye düşünmeden topu ağlardan almak aslında son bölümde elimizi çok zora soktu dersem yanlış olmaz. Bu dakikadan sonra Erzurum beraberliği kovalarken Konyaspor’da skoru korumaya gitti. Şansımızda yaver gitti santimlerle iç direkten dönen top var. Son dakika olan pozisyon ise yüzümüzde bir tebessüm bıraktı.
Ha birde Abdou Razack Traore’den bahsetmek gerekir sanırım. Maç içerisinde öyle bir oyun oynadı ki bu grafik sürerse zirve yolunda en güçlü silahlarımızdan olacaktır. Zira bir 6 numara gibi mücadele edip defansına yardım ederken, bir 8 numara gibi oyuna yön vermesini bildi. Yetmedi bir 10 numara gibi kilit paslar verdi. Üstelik bunları böyle bir zeminde -13’te yaptı. Ömer Ali ile uyumu ise gözlerden kaçırılacak gibi değil. Zuta sistem oyuncusu olduğu için hiç sırıtmadı sanki yıllardır orada oynuyormuş gibiydi. Opanasenko ise sol bek performansına kıyasla orjin mevkisi olan sağbekte daha güvenilir durdu. Serkan Kırıntılı performansını ise tamamen soğuğa bağlıyorum, bu bizim bildiğimiz Serkan değil ama en zor iş onundu kabul etmek gerekir.
Sonuç olarak;
Maçın tamamında hatta önce ve sonrasında Erzurum taraftarı ve şehri adına yakışır bir şekilde kardeşliğini gösterdi. Tarihleri bir yolları ve kültürleri bir olan bu iki şehir her iki maçta da kendine yakışanı yaptılar. Konyaspor tehlikesiz bölgede rakibini topla oynatırken, ihtiyacı olan zamanda topu kullandı ve istediğini aldı. Erzurum ekibi golü bulduktan sonra çok çaba ve efor sarf etse de maçı kazanmasını bildik.
Maçın Sözü; Taktik olmadan strateji, zafere uzanan en yavaş yoldur. İşte o yüzden Aykut Kocaman! Hem taktik hem strateji…