Yıllar önce Rahmetli Anam sağ iken, içimden gelerek yazdığım 2 şiirimi, Anneler Günü için tüm analara hediye ediyorum.
Ana ne güzel isim, sevgi veriyor bana,
Sevgiden mahrum olup, aşk olsun dayanana.
Çağırırken yürekten “ciğerim” derdin bana
Bir daha de ne olur “ciğerim” de, be ana
Küçücükken “bebeğim”, büyüyünce “ciğerim”
Ne kadar büyüsem de, ben hep “anacım” derdim
Ana şefkati başka, sevgi dolu yüreği
Saygıdır hep kazancı, helaldir alın teri
Küçükken hatırlarım masallar anlatırdın
Masalların içini, sevgiyle ballatırdın.
Sonra elimden tuttun, öğüdünle besledin
Hayatımı sımsıcak, gülüşünle süsledin.
Küçük kalmak isterdim büyüdüm de ne oldu
Bazen yüreğin yandı, bazen ışığım söndü.
Oldukça sabırlıydın bazen kırdığım oldu
İşte o zaman bende ruhumun gülü soldu.
Seni kaybettim ana, gözlerime baksana
Hayatta olmasan da sevgin yetiyor bana
Ana ana bak ana, yüreği sıcak ana
Komşumuz darda kalmış, bir kucak da aç ona.
Bahçende çiçek açtı, toplasın çocukların
O kadar özledim ki sevgini kucaklarım.
***************
Anlatmaya güç yetmez o her derdin ilacı,
Babanın sevgilisi, çocukların baş tacı.
Kendi yemez yedirir nedendir diyeceksin,
“Bana yeter be oğlum, sen ye, büyüyeceksin”.
Bazen üzeriz onu bazen de övünürüz,
Kaybedince anlarız diz vurur dövünürüz.
Kadın denir, eş denir; en nihayet anadır,
Bazen de vatan olur, bu ne derin mânâdır.
Torunlara göre, tatlı babaannedir,
Kimine annanne, kimine de ninedir.
Bayramlarda yakardı elimize kınalar,
Evimizin direği çile dolu analar.
Benimkisi en güzel, diyorsam da anama,
Bütün analar güzel, öyledir anlayana.
Anamdan son isteği duanı eksik etme,
En güzel öğüdüdür “pişmiş aşa su katma”
Tüm analara elbet, söylenecek çok şey var,
Özlerim kucağını, gezsem de diyar, diyar.
Kaybetsem de ben onu, ruhu her an yanımda,
Ana şefkati budur, damarımda, kanımda
Fikret Akınerdem 2010