Geçen Pazar analar günü idi. Geç te olsa Rahmetli Ana mı ve tüm anaları her günün yanında bu günde anmak istedim. Her ne kadar anneler günü ise de ben hiç anne demedim, hep ana dedim. Çünkü Ana çok içten ce candan gelirdi bana. Bu vesile ile yazdığım bir şiirimi paylaşmak istedim.
Ana ne güzel isim, güven veriyor bana
Güvenden mahrum olmak dayanılmaz be ana,
Çağırırken yürekten “ciğerim” derdin bana
Bir daha de ne olur ciğerim de, de ana
Bazen yavrun olurdum, bazen de kuzum derdin
Yok, mu senin çocuklarından başkaca derdin.
Çünkü ana bir başka, şefkat dolu yüreği
Saygıdır hep kazancı, helaldir alın teri
Küçükken hatırlarım masallar anlatırdın
Emzirirken sütünü, sevgiyle ballatırdın.
Sonra elimden tuttun, öğüdünle besledin
Hayatımı sımsıcak gülüşünle süsledin.
Okumak için çıktım henüz on bir yaşında
Anam derdi hep bana “oğlum aklı başında”
Okudum işte Ana, adam oldum diyemem,
Kuru ekmeği suya bandırıp ta yiyemem.
Üç şeye önem verir “bunlardan geri kalma”,
“İsraf yok, haram yeme, kimseye de yük olma”
Bunlara dikkat ettim halen dikkat ederim,
Yerli yabancı demem, helal artanı yerim
İhtiyacım kadar alır, çöpe hiç artık atmam,
Onun ifadesiyle “pişmiş aşa su katmam”
Sabah akşam demeden kirlileri toplarım,
Bir de üstüne üstlük soframı da katlarım
Hele de haram lokma kötülerin kötüsü
Haram yerken çatladı komşumuzun kedisi
Sakın yalan söyleme o kötülüklerin başı
Yalancı yolda kalır doğru götürür işi
Bu öğütleri ben ilk Anamdan duydum
Bunları savuşturmadan, hep dağarcığıma koydum
Küçük kalmak isterdim büyüttün de ne oldu
Bazen yüreğin yandı, bazen gözlerin doldu.
Yine de sabırlıydın bazen kırdığım oldu
İşte o zaman bende ruhumun gülü soldu.
Duygu yüklüydüm ana, gözlerime baksana
Yanımda olmasan da sevgin yetiyor bana.
Ana ana bak ana, yüreği sıcak ana
Komşumuz darda kalmış, bir kucak da aç ona.
Bahçende çiçek açtı, toplasın çocukların
O kadar özledim ki yürekten kucaklarım.
Allah’a emanet, hayra muhatab olunuz, efendim.