Her kafadan bir ses çıkıyor; ‘Üniversite öğrencisi kendinden geçti’, ‘polis ve sağlık ekipleri yardım etmeye çalıştı’, ‘maddeyi kullanan genç intihar etmek istedi’, ‘genç bir köşede kriz yaşadı’, ‘ailesi zor durumda’, ‘İmalathaneye operasyon’, ‘satanlar yakalandı’, ‘şu kadar ele geçirildi’, yüzdelik oranlar şöyle, böyle…
Gözaltına alınanlar, hastanede tedavi görenler, hayatını kaybedenler… Sizce çözüm ne?
Kimler onların dünyasını tanıdı? Hayat hikâyelerini dinleyip, el uzatan oldu mu? Peki; el uzatanlara ‘sen ne yaptığını sanıyorsun’, diyerek uzak mı durdunuz; El uzatanlara imkân verdiniz mi?
Bağımlılık sebebi sadece bir kere kullanmak yâda arkadaş değildir. Aile açısından konuya bakarsak; aile içerisindeki geçimsizlik, ilgisizlik, sevgi yoksunluğu da önemli bir yer tutmaktadır. Gençlerimiz sevgiyi hatta birey olarak saygıyı aile dışında aramaktadır.
Bağımlılık sadece kullanan kişiyi de etkilemiyor, en yakınından başlıyor. Ailenin en yakın bireyleri eşi, çocuğu, ebeveyni etkilenmeye başlıyor. Bu durumda toplumun temel taşı olan çekirdek ailede ciddi şekilde etkileniyor. Aile bu olayla karşılaştığında yüzleşmekten korkuyor, bireyler birbirini suçluyor. Bağımlı dışında ki bireyler çevreden dışlanma korkusu ve utanma ile birlikte bu durumu paylaşamıyor.
Madde kullanımı önlenmesinde ya da tedavide aile bireylerinin desteği çok önemlidir. Desteği önemli olan anne babanın, temelde yatan ikili ilişki sorunlarının çözümlenmesinde destek sağlanmalıdır. Aileden bu desteği isterken onların da farkındalığını artırıp kendisinin bu durumdan direk sorumlu olmadığını, bireylerin kendini değerli hissetmesini sağlayacak girişimlerde bulunmak gereklidir. Aileyi bir bütün olarak ele alıp, sorun odaklı çalışılmalıdır.
Çözüm odaklı yapılacaklar ve söylenecekler o kadar çok ki… Yüzdelerin bu duruma faydası yok. Aile bireylerine destek olalım, gençlerimizi dinleyelim, Onlara değer verdiğimizi hissettirelim.
Sevgi yüzdenizin bol olması dileğiyle… Sevgiyle kalın.