Konya’ya Ankara’dan 1990 da geldim. Yaklaşık 33 yıllık Konyalı lığımın 31 senesi Merkez-Selçuklu İlçesinde geçti. Bu zaman zarfında zannederim 4 belediye Başkanı gördüm. Gelişen bir belde olan Selçuklu ilçesi yaklaşık 700 bin nüfusu ile Türkiye’de birçok İlden daha büyük bir nüfusa sahip. Bu haliyle bile istikrarlı ve modern bir gelişme göstermekte.
Konya Usulü Belediyecilik, Türkiye ve dünyada muhtevaları ve projeleri ile söz ettirmekte, böylece de modern belediyeciliği ile cazibe merkezlerinden biri olmaktadır. Selçuklu Belediyesi de hizmetleri ile oldukça öne çıka belediyelerden biri durumunda. Belki de benim Selçuklu da ikamet etmem bu kanaate varmamda pozitif ayrımcılık olsa da, tüm Konya belediyelerinin hizmetleri takdire şayandır. Bunu Büyükşehir olarak da, asrın felaketi olan Hatay’da ki hizmetleriyle göstermiş oldu.
Konumuz belediyeler ve sanat. Sanat hakkında çok şey yazılır, çok şey söylenir; bilen de, bilmeyen de konuşur. Burası tamam da sanat denilince ne anlaşılır. Kimine göre ruhsuz, anlamsız, estetiksiz bir çizgi, kimine göre lüzumsuz yatırımlar; kimine göre ise insanlık için derin manaları ifade eden, insanı rahatlatan, estetik ve zarafet aracı, öğretici ve kalıcı olan “sanat insan içindir”.
Kaynaklarda ise “bir duygunun, tasarımın, güzelliğin vb. dışavurumunda, anlatımında kullanılan usullerin tümü. Bu usullerle ortaya konulan üstün üretim” denilmekte.
Sanatın anlamı ve muhtevasının günümüzde hayli yozlaştığını da söyleyebiliriz. İdeoloji ve siyaset sanat o kadar çok yansıtılmış ki; sanat maddi çıkarı ile materyalist bir ifade, hatta sanatı göbek atmaktan ibaret bazılarının toplumun genel anlayışına ters düşecek kadar “sana ne vücut benim değil mi” diyerek, kadını ve insanı aşağılama aracı yapmış olması da sanat mıdır, nedir, soralım.
Yine çağdaş belediyecilik adı altında, tarihe mal olmuş şahsiyetleri de istismar ederek akıl almaz heykeller, resimler, sembollerle yozlaşmalar “sanatımsı uygulamalarla” almış başını gidiyor. Sanat; iyiyi, özgür olarak yaratan insanı, mükemmelliğe ulaştırma yolu; sanatçı da, insanın kalbinin karanlığına ışık tutan, tasası mükemmeliyeti yakalayandır desek ne olur?.
İşte bir sanat belediyeciliği örneği: Selçuklu Belediyesi, Sanat Akademisinin hafta sonu düzenlediği şölene gittik. Türkiye’nin en iyisi Selçuklu Kültür Merkezinde ifa edilen şölende 7 den 70’e bin kadar sanatseverle modern Türk sanat müziğinden, klasik müziği farklı enstrümanlarla Akademide yetiştirilen sanatı ve sanatçı adaylarının muazzam konserlerini dinledik. Belediye Başkanı Ahmet Pekyatırmacı ’nın gerçek sanata ve sanatçıya verdiği değere şahit olduk. Ahmet Başkan, sanatçıların konserlerini sonuna kadar izlediği gibi, sayıları yüzleri aşanlarının da sertifikalarını tek elden verdi ve resimler çektirdi. Belediyecilik hizmetleri yanında halk ile kaynaşması ayrıca takdir edilir. Ahmet Başkanın Şivlilik Haftasında binlerce hemşerisi ile kaynaşmasına da şahit olmuş, takdir etmiştim.
60 a yakın ülke gezmiş, sanatı dünya ölçeğinde tanımış, belediyelerde çeşitli projeler yürütmüş biri olarak önceliğin sanat halk için olması gerektiğini bir daha vurgularım. Hizmetlerin ifası sırasında başkanların samimi duygularına, yönetici kadroların da üslup ve tavrı ile ayak uydurmaları önemlidir. Bizde aslanım lafı makam için değil, adam için söylenir. Bu davanın lideri de en büyük aslandır ve halkı ile her zaman beraberdir; derdi devletimiz, derdi milletimizdir.
Konya Usulü Belediyeciliğin kendi içinde bir hizmet yarışına sanat için de devam etmesinin devamı dileklerimle, kalın sağlıcakla.