TARİHE YOLCULUK (190)
PERİHAN AKÇAY: “Aslında hepimizin gizli bir heybesi vardır yüreklerimizin derinliğinde. Hatta nihan bir sandık. Eskiye ait hüzünlerimiz, sevinçlerimiz her daim sandıkta saklanır.”
Bir güzel kalem düşünün…
Kalemiyle senelerden beri ‘bâtıl’la mücadele eden mücahide bir hanımefendi düşünün.
Kendisiyle ne zaman tanıştığımı pek hatırlamıyorum.. Kocası Konya Barosu başkanı olduğu zaman mı, yoksa Gözyaşı dergisinde mi?..
Gözyaşı Yayınları arasında çıkan ‘Kardelen Çiçeği’yle, gönlü gâni bu güzel kalem sahibi hanımefendinin o hikâye kitabını okuduğumda tanıştım. Dağ yamaçlarında karlar arasında boynu bükük bir şekilde çıkan Kardelen’in çok nazik bir çiçek olduğunu bu hanımefendinin güzel kaleminden dökülen o hikâyedeki satırları okuduğumda anladım.
Bütün hanımlar kardelen çiçekleri gibi nazenin ve nazik midirler? Boynu bükük kadınlarımız var mıdır?...
Evet kalem vardır yalanlar yazar, fitne çıkarır, can yakar, bâtıla hizmet eder. Ama benim tanıdığım kalem hakkı, hakikati, doğruları, güzellikleri ve iyilikleri yazdı hep… Sosyal ve kültürel konuları ele alarak halka ve okurlara sundu. Kalemiyle cihat etti.
Kalemi güzel bu hanım yazarımız, daha sonra “Doğ Diye Haykırdı Güneşe”. Ve “Süheyla”yı tanıyıp “Safa ve Merve” arasında ümit ve korkuyla gidip geldikten sonra “Hira’daliler”e ulaştı.
Kalemi güzel bu kadın yazarımız elbette Perihan Akçay’dan başkası değil.
Perihan hanımın maharetli ellerinden kurabiyeler, pastalar ve börekler de yedik, Meram bağlarındaki o güzel bahçeli evde. En güzel gül resimlerini o bahçede çektim, bülbül sesleri arasında. “Gülü seven, dikenine katlanır” derler ya; Perihan Hanımefendi ile Abdullah Bey’in hoş sohbetleriyle yudumladığım tavşankanı çayları da unutmuş değilim.
Perihan Hanımı yazdığı hikâyelerden tanımama rağmen onun bir ressam olduğunu; Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi salonunda açmış olduğu resim sergisini gezerken öğrendim. Elleri hem kalem hem fırça tutan bir yazar ve ressama, yağlı boya resimler yaparken fırça darbelerini nasıl vurduğunu hiç sormadım. Biliyorum, bu benim eksikliğim. Ama o ellerin kurşun kalem ve fırça tutmaktan ne kadar bitâb düştüğünü ve parmaklarını oynatamadığı günleri dün gibi hatırlıyorum. Bu yüzden olsa gerek ressamlığı bırakıp tekrar kaleme sarılan Perihan Hanım, çok hoş sohbet bir insan.
Perihan “Peri padişahı” anlamına gelen Farsça bir kelime.
Türkiye’de 75 bine yakın Perihan ismi var. Türkiye’de her 2,454 kişiden birinin ismi Perihan. “Konya’da kaç tane Perihan isminden var” diye yazdığımda Google arama motoru; önüme 12.700 rakamını koydu. “Konya’da kaç tane Perihan ismi var” diye yazdığımda önüme çıkan rakam ise; 193.000. Bu rakamlar izafi olabilir. Ortalamasını bulsanız 90.000 eder. Perihan diye yazdığınızda; 0,54 saniyede 3 milyon 510 bin sonuç karşınıza çıkıyor.
Toplam yüz elli beş sayfaya yirmi dört denemenin yer aldığı Perihan Hanımın gizli heybesinde yer alan “Babamın Arkadaşları”, “Bir Nihan Heybe”, “Türk Filmleri”, “Eski Bir Dost Roger Garaudy”, “İsrafın Ülkemdeki Hakimiyeti” başlıklı denemeler, beni etkileyen yazılar oldu.
Babası O. Fikret Öz’ün arkadaşları arasında Arif Etik Beyefendi’nin ayrı bir yeri olduğunu Babamın Arkadaşları yazısını okuyunca öğrendim. Rahmetli Arif Bey’le, Ertaş Pasajında Gözyaşı Dergisine elinde “Şems ve Mevlâna” kitaplarıyla birlikte çıka geldiği o ziyarette tanışmıştım.
Perihan hanımın gizli heybesinde bulunan Mustafa Kurucu Hocaefendi’yle ilgili romanını ise dört gözle bekliyorum.
Yeni yılın en güzel hediyesi olan ‘Bir Nihan Heybe’yi daha yeni okumaya başladım. Buheybenin gizli kalmış satırlarında daha ne güzellikler ve düşündürücü cümleler ve paragraflarla karşılaşacağım…
Teşekkürler Perihan Hanım.
Kaleme ve (onun) yazdıklarına yemin eden Rabbim, kaleminize güç ve kuvvet versin.
Gönlünüze ise; ilham…
PAZARTESİ: Konya’yı düşünüyorum gözlerim kapalı…