Allah’a şükürler olsun ki bir bayramı daha geride bırakmanın mutluluğu içerisindeyiz. Şehir adına bayramın genel bir değerlendirmesini yapmadan takıldığım arife gününe dönmek istiyoruz.
Şehir genelinde arife günü mezarlıklar AVM’lerden daha kalabalıktı. İnsanımızın yoğunluğu kabristanlarda idi. Üçler’den Musalla’ya, Hacı Fettah’tan Yaka’ya sabah saatlerinde buralarda her şey güzeldi. Tablo üzücü olsa da insanımız adına güzeldi. Ama öğle saatlerinden itibaren mezarlıklardan feryatlar yükselmeye başladı. Bir, iki, üç derken çıngar kopuverdi. Mezarlıklarda sular kesilivermişti. Arayan arayana idi. Böylesine mübarek bir günde, insanların evlerinde değil kabristanlarda olduğu saatlerde çeşmeler kesilmişti. Bu sıkıntıyı söyleyen eşe, dosta, vatandaşa biz ne diyebilirdik ki?
İlk tepkimiz, “Abi Belediyeyi arasanıza!”… Öfkenin sesi yükselerek sürüyordu, “Telefonlara bile bakan yok. Büyükşehir tatile girmiş”…
……
Eskiden Konya, yani 40-50 yıl önce Konya denildiği zaman Bedesten’ten, Alaaddin’den, türbe önünden, Uluırmak’tan ibaretti. Meram bile Konyalının sayfiye yeri idi. Ulaşılması zor bir yerdi. Kent Plazanın bulunduğu Aydınlık evler yapılırken insanlar “oraya da kim gider?” diyorlardı.
Ama Konya bugün bir ucu nerede ise bir baştan bir başa 220 kilometreyi bulan şehir oldu. Büyükşehir olduk. Ama bakın hala kağıt üzerinde lafta büyükşehiriz. İftar daveti vermeye geldi mi amenna. Ama iş hizmete pardon, hizmeti filan bırakın insanlık için en önemli iş suya, çöpü toplamaya geldi mi kimsecikler yok.
Üstüne üstelik de mübarek günde arife gününde. Üstelik de mezarlıklarda. Bakın biz hala iyi niyetimizi koruyoruz. Zengen’de toplanamayan çöplerden filan söz etmiyoruz. Bu işin zorluğunun farkındayız. Ama arife günü Konya Büyükşehir sınıfta kaldı. Hem de inanan şehrin en mübarek topraklarında.
……
Arife günü, bayram namazı sonrası trafik felç idi. Felcin nedeni ide yöneticiler değil bu kez kendimiz idik. Gözü dönen insanımız trafiğe kapalı yollara, ters yönlere pervasızca dalıveriyordu. İkaz ettiğiniz zaman da üzerine höykürüyordu. Bu noktalarda polis çok iyi niyetli idi. Ne yapsın ki. Polis biraz sıksa bu kez de polise yüklenecektik. Şu mübarek günde böyle mi yapılır? Diyecektik.
…..
Bayram günü Uluırmak’ta kırmızı ışıkta gaza biraz daha basarak geçen sürücüye ne diyebilirdik ki?
….
Bu arada bayram süresince yine insanın ciğerini yakan üzücü ölümler yaşandı. Trafik kazalarından boğulmalara kadar pek çok ocak söndü. Allah ailelerine sabır versin. Çünkü biliyorduk ki ateş düştüğü yeri yakıyordu. Bize de uzaktan uzağa bunu söylemek düşüyordu.
…..
Bayram acı yaşamayan insanlarımız için güzeldi. Anlamdı idi. Zaman zaman sütunlarımızda yazarız yaaa. Spor en güzelidir diye. İşte bu bayramda yıllar önce Konyaspor ile tanıdığımız iki abimiz Veli Nurullahoğlu ve Ali Yeğin abimiz ile yaptığımız sohbetlerden sonra hep yıllar öncesini düşünüyordum.
….
Bayramı bayram gibi yaşayabilen tüm okurlarımızın bayramını kutlarken, bayramı buruk ve gözyaşı içerisinde geçirenlere Allah’tan bol bol sabır dileriz.
GÜNÜN OKKALI SÖZÜ
Kaybetmekten korkma; bir şeyi kazanman için bazı şeyleri kaybetmelisin. Ve unutma; kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin.
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Her günü bayram idraki içerisinde yaşayabildiğimiz zaman ADAM oluruz.