Bir-iki gün önce televizyonda bir haber izledik.
Sizler de izlemişsinizdir.
Güney-doğulu olduğunu sandığımız bir baba, küçük yaştaki kızını başlık parası için satmak istiyordu. Sebebi de birikmiş elektrik borcu idi.
Olay çok vahimdi. Tamam. Babanın acımasızlığı, hatta belki de çaresizliği, duyarsızlığı, küçük yaştaki yavruların acıları, bütün bunlar için çok şey söylenebilir, çok şey yazılır.
Ben olayın o boyutundan ziyade başka bir konuya değineceğim.
Olayı küçümsediğim için değil. O konu hakkında yazan-çizen çok. Konuyu siyasallaştıranlar, ideolojik yaklaşanlar hepsi var.
Bir ailenin ödeyemeyeceği kadar elektrik borcu nasıl birikmiş?
O bölgedeki elektrik idaresi o borç o kadar kabarana kadar neredeymiş?
Söz gelimi Konya’da bir ailenin elektrik faturası kesilirse ve aile de o borcu ödemezse hemen bir ihtar geliyor aboneye. Üstelik hep ödese de bir kere ödemese abonenin geçmişine bile bakılmıyor. “Bu adam borcunu hep ödemişti. Biraz idare edelim” denmiyor. Akabinde elektrik kapatılıyor. Kapatılmasa bile açma-kapama adı altında bir de ücret tahsil ediliyor.
İşinize gelirse.
O zaman bu uygulamada bir çifte standart yok mu?
Adamın küçük yaştaki kızını başlık parası adı altında satmasına sebep olacak kadar elektrik borcu nasıl birikmiş. O bölgedeki elektrik idaresi mi çok iyi niyetli, bu bölgedeki elektrik idaresi mi çok acımasız?
Hangisi?
Yasalar herkese eşit uygulandığı zaman bir anlamı vardır. Kişiye özel yasa yoktur. Yasanın keyfi uygulaması da insanlar arasında hoşnutsuzluklar yaratır. Yasaya duyulan güven azalır. Ben tıkır-tıkır borcumu ödeyeceğim. Bir kere unutsam geçmişe bakmadan cezayı yiyeceğim. O babanın borcunun birikmesi de “nasıl olsa ödemesek de kesilmez” rahatlığındandır.
Pusulanız hep doğruyu gösterecek. Bir kere ipin ucunu kaçırdın mı, bir kere düğmeyi yanlış ilikledin mi, yanlışın devamı gelir.
İnsanların devletine ve devletinin yasalarına olan inancı sarsılmamalı. İdare edenler, yasayı uygulayanlar, yetki sahipleri ipin ucunu iyi kavramalı. İpin ucu bir kaçarsa bir daha tutmak zor olur.