Kendimi şanslı hissederim, sokak da oynayabildiğim için. Mahalle kültürünü yaşadığım için.
Geçtiğimiz günlerde Konya’mıza özgü Şivliliği yaşadık. Çocuklarım ve bütün çocuklar en güzel şekerleri neşe içinde topladılar. Bizim şivliliklerimizden bir farkla, onları bekleyen anneleri vardı kapının önünde. Cidden biz mi korkak olduk yoksa bu kadar mı güvensiz bu toplum. Sabahtan akşama kadar sokaklarda oynayan bir nesilden, evde oturup tablet oynayan bir nesile çok hızlı geçmedik mi. Çok değil 70 li 80 li olanlar çocukluğunda hatırlarlar. Yanlış yapamazlardı ki tüm mahalle onları gözetlerdi. Komşuda yemek yer onların azarını işitirdik. Şimdilerde şahit yazılmayım diye perdeleri çeken insanlar var. Allah korusun ciddi bir olay olsa kapı komşumuza güvenemeyecek hale geldik. Bir saatliğine bile parka yalnız göndermiyoruz çocuklarımızı. Bu durumda asosyal bir nesil yetiştiriyoruz. Öz güveni eksik kendini ifade edemeyen bir nesil doğuyor. Her şeyden önce mahallede oynayamayan ve güzellikleri yaşayamayan bir nesil yetiştiriyoruz.
Bu gün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı. Cidden çocuk bayramı mı? Çocuklar için ne hazırlandı, onların geleceği için neler yapıldı. Sokaklarda evsiz yaşayan çocuklar, Bali ve Tiner içen çocuklar için ne yapıldı. Sokak da yürürken bir çocuk, cebindeki bıçakla nasıl önünüzü kesebilir. Hayal kurup o hayallerde oyun oynama çağındayken alacağı üç kuruş ücret için çalışmak zorunda olanlar, çocuk değil mi. Bu bayramda milletçe buna çare olalım. Neler yapılabileceği noktasında tartışalım. Ve bir an önce harekete geçip o çocukları toplumumuza yararlı bir birey olarak katalım. Çocuklarımızı bir günlüğüne bir koltuğa oturtup onları büyükmüş gibi göstermek yerine her gün gönlümüze oturtup her an onlarla birlikte olalım.
Global dünyada, hayat şartları, iş güç sosyal yaşam derken çocuklarımıza zaman ayıramıyoruz. Geleceğe bırakacağımız tek şeyin evlatlarımız olduğunu unutup mal mülk toplamaktan, birikim yapmaktan gözümüz ailemizi ve çocuklarımızı görmüyor. Belki geçmişteki mahalle ortamını getiremeyiz, belki o komşuluğu oluşturamayız ama gelin hep birlikte ailemize daha çok önem verelim, gelin tek varlığımız olan çocuklarımızı geleceğe daha güvenle hazırlayalım. Vatana millete hayırlı evlatlar yetiştirmek dileklerimle selametle kalın.