Muhtar Mahallesi Kale Sokak Kardeşler Apartmanı No: 49-4 Meram Konya… Larende Caddesi’ndeki Cingenoğlu Fırını’nın arka sokağı…
Karatay kökenli, doğup büyüdüğüm yer itibariyle Meramlı, bugünkü ikamet adresime göre Selçuklulu, genel itibariyle de arı duru Konyalı biri olarak yukarıda verdiğim adres, hiç unutmadığım, bir çırpıda söyleyebildiğim tek adres…
Tabi bugün böyle bir adres yok!
Muhtar Mahallesi, mahallelerin büyütülerek azaltıldığı dönemde Şükran Mahallesi’ne dönüştü, Kale Sokak yerinde kalsa da yarım asırlık Kardeşler Apartmanı dönüşümle birlikte tarih oldu.
Dün, Meram Belediye Başkanı Mustafa Kavuş’un misafiri olduk…
Başkan Kavuş, geride kalan 3 yılını masaya yatırdı. Bu 3 yılda değişen, dönüşen, yenilenen, üreten, dijitalleşen, gelişen, sağlıklı, ulaşımda konforlu, kültür ve sanatta, turizmde öne çıkan ve gönüllere temas eden Meram’ı anlattı.
Her zamanki gibi kıpır kıpır ve heyecan doluydu Mustafa Başkan…
Heyecanının özünde insana, Meram’a, Konya’ya, ülkeye hizmet için ekip olarak ortaya konulan gayret ve azim var.
Başkan Kavuş, fiziki, sosyal, kültürel belediyecilik adına yapılan çalışmaları, eğitim, sağlık ve turizm alanında yürütülen faaliyetleri ve dahasını tüm detayları ile paylaştı.
Bugünkü gazetemizin manşetinde ve orta sayfasında biz de yapılan bu hizmetleri siz okurlarımızla paylaştık. O nedenle bana ayrılan köşede tekrara da düşmemek adına bu ayrıntılara girmek istemiyorum.
Yukarıda bahsettiğim ve 20 yılımı geçirdiğim mahallemde şimdilerde büyük bir değişim ve dönüşüm süreci yaşanıyor.
1990’lı yıllarda Konya’nın merkezinde bulunan, Larende Caddesi’nden Larende Yokuşu olarak da bilinen Sırçalı Medrese Caddesi’ne; oradan Merkez Postane diye tabir ettiğimiz, Kayalı Park’a doğru giden, Kapu Camii ve Bedesten’le sınırları çizilen, Vakıflar Çarşısı’nın oradan tekrar Larende’ye bağlanan alanda geçti benim çocukluğum.
O zamanlar Konya’nın en elit, en güzel mahallelerinden biriydi burası. 2000’li yılların başına kadar da öyle oldu. Sonrasında polis telsizlerinden ‘malum şahıslar’ diye kodlanarak bahsedilen ve suça yatkın kişilerin günden güne arttığı bir yer haline geldi.
Zaman geçti, önce Somalililer, sonra Suriyeliler derken, birçok farklı ırktan insanın buluştuğu bir yer, adeta Birleşmiş Milletler gibi oldu kaldı…
Suçun artması, mahalle kültürünün giderek zayıflaması, herkesin birbirini tanıdığı bir mahalleyken günden güne insanların birbirine yabancılaşması ve tedirginliğin artması nedeniyle bu şirin mahalle vasfını tamamen yitirmişti.
Bizim de başımızdan nahoş bazı olaylar geçti. Bir gün arabamızın camını kırıp teybini çaldılar, bir süre sonra baktık ki arabamızı da çalmışlar… Dedim ya günden günde yaşanılmaz bir hal aldı bu mahalle diye… Dayanamadık ve şehrin orta yerindeki bir çöküntü merkezi haline gelen bu mahalleden 2005 yılında ayrılmak durumunda kaldık…
Konya’ya yakışır mıydı şehrin göbeğinde böylesi bir çukurun oluşması? Asla…
Buna Konya, Konyalı ve şehri idare edenler müsaade edebilir yahut göz yumabilir miydi?
Kesinlikle hayır…
Kısa bir süre önce o bölgeden geçtiğimde bir tarafım çocukluğumun, birçok anımın yıkılıp gittiği fikrine beni sürüklemeye çalışsa da, bugün gelinen noktada arttık bu bölgenin değişmesi, dönüşmesi ve yeni bir yüzle yeniden hayat bulması gerekiyordu.
Bugün bölgeyle ilgili fikirler, projeler ortaya koyuluyor… Meram Belediyesi, Konya Büyükşehir Belediyesi ile Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı’nın da destekleriyle bu bölgeyi tekrar kurtarabilmek adına azami gayret gösteriyor.
Başkan Kavuş’un toplantı boyunca anlattıklarının hepsi bir yana, Larende Caddesi ve Şükran Mahallesi’ndeki değişim ve dönüşüm süreci bir yana…
Bu bölgedeki çalışmalar, benim için hakikaten bu kadar önemli ve değerli.
Uzun lafın kısası elbette bugünden yarına değişemeyiz, dönüşemeyiz. Bunun için zamana ve gayrete ihtiyaç var. Niyet, gayrete aşıktır demişler… Niyetin ne olduğunu, yapılan uygulamalarda görüyor ve şehre yönelik iyi niyetli yaklaşımların arkasında durmamız gerektiğini biliyoruz. Hayırlı niyetlerin akıbetinin de hayrolması ve bölgenin bir an önce kurtarılması duasıyla susalım ve takipte kalalım…