Bir varmış, bir yokmuş!
Ahir zaman içinde, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nde adına Konya denilen bir şehir varmış…
Anadolu’nun orta yerinde bir medeniyetler beşiği olan bu şehir, geçmişin ihtişamıyla bugünü yaşarken, geleceği kucaklıyormuş.
Bu şehir başta siyaset olmak üzere insana dokunan her alanda o kadar etkili bir şehirmiş ki, bir hareket olacaksa bu hareket Konya’dan bağımsız düşünülemezmiş.
Gün gelmiş, zaman geçmiş, devran dönmüş…
Meclisteki muhalefet partisi kanadından yerel yönetimlerde başarı gösterip Türkiye genelinde 11 büyükşehrin belediye başkanlığını alan muhalefet partisi, belirli zaman aralıklarla belediye başkanlarını farklı şehirlerde biraraya getirmeye karar vermiş.
İlginç bir şekilde hiç alakaları olmayan Konya’da buluşmak üzere karar kılmışlar.
Bir mübarek Cuma günü bulundukları şehirlerden hareket ederek, Konya’ya gelmişler.
Konya’ya yolu düşen hemen herkesin ilk durağı olan Hz. Mevlana’nın Türbesi’ni ve müzeyi ziyaret ettikten sonra, Konya’daki farklı camilerde Cuma Namazını kılmışlar, Allah kabul etsin.
Konya, ‘gelen ağam, giden paşam’ demiş ve her misafiri nasıl bir olgunlukla ağırlıyorsa, bu başkanları da aynı olgunlukla karşılamış, ağırlamış, misafir etmiş…
Tabi bu arada bütün medya kuruluşlarına Cumartesi günü saatler 13:00’ü gösterdiğinde bir otelde hem yerel hem de genel basınla biraraya gelineceğini ifade eden bir davet metni gönderilmiş.
Konya basını da bu davete icabet etmeyi üzerine farz bilmiş ve belirlenen saatte belirlenen otele gitmiş.
Tabi otele gidinceye kadar her şey normal ama bundan sonra hikaye başka bir yöne evrilivermiş.
11 belediye başkanı ile bir kısım partililer toplantının yapılacağı salona girmiş ama basın mensupları kapının önünde uzun süre bekletilmiş. Bir kısım basın mensubu içeriye girmiş olsa da programa davet edilen gazetecilerin büyük bir bölümü dışarıda kalmış.
Tabi bu duruma bir anlam veremeyen gazeteciler, kendi içlerinde konuşmaya ve durumun ne kadar abesle iştigal olduğunu ifade eden cümleler kurmaya başlamış.
Toplantının yapılacağı kapının önündeki partililer de yaşanan bu durumun hiç hoş olmadığını görmüşler. Gazetecilere hak vermişler. Kendilerinin de toplantı salonuna alınmadığı için aynı durumdan mustarip olduklarını belirterek yakınmışlar.
Partililerin de seslerinin yükselmesi üzerine toplantı salonundan çıkan birkaç görevli ile aynı partiye hizmet eden başka partililer arasında gerilim yaşanmış.
Bir kısım partililer medyayı içeriye almamakta direnirken, diğer bir kısım partililer de ‘Basının olmadığı basın toplantısı mı olur, niye bu insanları davet edip içeri almıyorsunuz? Bize yakışır mı bu durum?’ minvalinde cümlelerle yaşanan hadisenin ne kadar garip olduğunu izah etmeye çalışmışlar.
İçerideki başkanlar dışarıda yaşananlardan haberdar mı bilinmez ama toplantı çoktan başlamış. Bir süre sonra bir kısım gazetecileri de içeriye almışlar, kısa bir süre sonra da toplantı sona ermiş.
11 büyükşehir belediye başkanının Konya’ya gerçekleştirdiği ziyaret sonrası söyleyecekleri aslında merak konusuymuş. Basın mensupları da başkanların Konya ziyaretlerini, Konya’da nasıl bir atmosferle karşılaştıklarını, Konya’ya ilişkin yorumlarını, siyaseten söyleyeceklerini merak ediyormuş.
Ancak garip bir şekilde Konya üzerinden hiçbir şeyin konuşulmadığı ve basın mensuplarıyla birlikte birçok partilinin de yer alamadığı toplantı kısa bir süre içerisinde sona ermiş, başkanlar da zaten soru almamış.
Başkanlar toplantı salonundan çıkarken de yine bir kısım partililer tarafından koridor oluşturulmuş. Başkanlar çıkarken danışmanlardan birisi başkanı yönlendirmek için ‘Efendim bu taraftan’ diye seslenmiş.
O başkan ise ‘Dur oğlum, daha çorba içecektik, öyle konuşulmuştu’ diyerek yoluna devam etmiş.
Başkanlarla sıcak ve samimi bir ortamda sohbet etmeyi umut eden gazeteciler ise gördüklerine, duyduklarına, yaşadıklarına bir anlam veremeden, şok içerisinde otelden ayrılmak durumunda kalmış.
Bu masal da burada bitmiş!