Musa Eroğlu ile Güler Duman’ın bir türküsü vardır “Dağlar Dağımdır Benim”.
Her dinleyişimde öyle yerlere giderim ki.
Yaralarım sızım sızım sızlar…
Bu yazım; dağların yeşilliğine, göklerin mavisine bakıp, toprağın derinliğine bakıp iç geçirenlere gelsin.
******
Sözleri şu şekildedir:
“Dağlar dağımdır benim
Gam ortağımdır benim.
Söyletme çok ağlarım
Yaman çağımdır benim.”
Ne zaman anlaşılamadığımı hissetsem, duvarlar üstüme üstüme gelse, yalnızlığı azığıma katıp da çıkıp gitsem uzak diyarlara kulaklığı takar bu türküyü dinlerim.
İnsanoğlu öyle bir hazinedir ki, yüreğinde hüzünden tutun da sevince değin her çeşit mücevheri barındırır.
Fakat en kırılgan yeri ruhudur insanın, yüreği değil…
Ruh bir kere kırılmışsa, yürek hiçbir şey yapamaz.
İnsanlar der ya hani “Aman gönlünü kırma kimsenin!” hayır, ben şöyle diyorum:
Aman ruhunu incitme kimsenin…
******
Hafta sonu değer verdiğim bir ablamın yanına gittim İstanbul’a. Her çıkmazın içinden bir şekilde feraha kavuşmasını bilen bir insandır kendisi…
Dedim ki “İnsanların bunca acımasızlığına nasıl dayanıyorsun?”.
“Dayanmıyorum, alışmayı öğreniyorum sadece” dedi.
Sahi, hangi birimiz acılarımızı geride bırakıp da geleceğe taşımamayı becerebildik sizce?
Hiçbirimiz…
Ruhumuzu paramparça ettiler, ayaklarının altına alıp çiğnediler, yetmedi ızdırabını da elimize tutuşturup verdiler.
Ve hepimizin sığındığı bir liman oldu.
Benim ise sonsuz bir limana sığınmak en büyük hayalim oldu, kim bilir bir gün o sonsuzluğa kavuşacağım…
Hak edip etmemem Allah ve benim aramdaki bir muhakemedir.
Yeryüzünde kendini Tanrı zannedip bunun hükmünü kesenler var çünkü.
Herkesi, her şeyi Allah’a havale edin.
Yeryüzünde hesaplaşamayacak kadar güçsüz ve yorgun olanlar ne demek istediğimi çok iyi anlar.
******
Martılar…
Bu kadar güzel olduklarını daha önce neden görmedim ki diye kızdım kendime.
Uçmaya azmediyorlar kanatları kırılsa bile…
Tıpkı bizler gibi.
Kimisi dağların kıyısındaki mavi bir sonsuzlukta kimisi uçsuz bucaksız bir vadinin bağrında…
Söz verdim kendi kendime ne olursa olsun, kanatlarım kırılmış olsa bile bu martılar gibi amansızca uçacağıma.
Çünkü; dağlar benim, denizler benim, gökyüzü benim, ciğerlerimi şenlendiren o temiz hava benim…
Yaradan’ın bizlere hediye ettiği doğa hepimizin.
Bu tarz yazılar yazmaya pek alışık değilim ama öylesine bir içim dökmek istedim, vicdanını yok etmişlerin yürek sızısı olurum belki kim bilir.