Fenerbahçe maçından sonra, “Bu galibiyetin anlam kazanması için Uşak Sportif maçı mutlaka kazanılmalı” demiştim. Şimdi Fenerbahçe galibiyeti anlam kazandı.
Sert savunmayla oyuna giren Torku Konyaspor, maç boyunca savunmada diri kaldı. Zaman zaman ribauntlarda S.O.S. verseler de savunma direnci umut vericiydi. Top paylaşımını iyi yapan yeşil-beyazlılar 22 asist yaptığı karşılaşmadan 75-64’lük galibiyetle ayrılmasını bildi.
Fenerbahçe maçının yıldızları Tyrone ve Tucker, galibiyete katkı yaparlarken, bir önceki maçtaki gibi değillerdi. Bu kez de başka bir isim Torku Konyaspor’u sürükledi.
Plisnic, özellikle 3 ve 4. periyotta takımı adeta sırtladı. Skor üretmekte sıkıntı yaşanan 3. periyotta tek başına skor üreten Plisnic’in attıkça güveni yükseldi, takım da Plisnic’i iyi besleyince Sırp oyuncu rakip potaya 24 sayı bıraktı.
Plisnic ile birlikte rotasyonda şans bulan 8 oyuncudan 5’i çift hanelerde sayı üretti. Torku Konyaspor maçında hemen her maçta bu görüntü ortaya çıkmak zorunda.
Dar bir rotasyonla mücadele eden yeşil-beyazlılar, galibiyet için oynayan her oyuncusundan verim almak mecburiyetinde.
Parkede 30 dakikanın üzerinde kalan oyunculardan Tyrone, Bremer ve Tucker üçlüsünden 19 asist gelirken, 35 sayılık bir katkı da geldi. Plisnic’in skor katkısının yanında oyunun anahtarı burada duruyor.
Bu oyuncuların yanına Plisnic’in sayıları, Williams’ın 12 sayı 10 ribauntluk double double’ı eklenince galibiyete yakın bir Torku Konyaspor izliyoruz.
Ya bu dişlilerden biri işlemediğinde ne olacak? Burası soru işareti. Bu oyuncuların dakikalarını en azından 30’un altına çekebilmek lazım. Bu da rotasyonu genişletmekten geçiyor.
Bir iki satır da seyirciye ayırmak lazım. Yeşil-beyazlıların rakibi etki altına alabilecek yapıda bir salonu var. Burada iş seyirciye düşüyor. Sadece Konyaspor’a tezahürat yaparak, ya da blokların smaçların arkasında alkışlayarak, takım desteklenmez. Rakip hücumlarında seyirci mutlaka etki etmeli. Seyirci parkeye etki etmeli ki ev sahibi olunduğun bilinsin.