Atalar “Davul bile dengi dengine” demişler.
Her şeyde olduğu gibi kavgada da denklik çok önemlidir.
Kendinden zayıf birisi ile kavga edecek olsan;
“Hiç oldu mu şimdi. Senin yarın kadar birisi ile kavga etmeye utanmadın mı” derler.
Kendinden güçlü birisine kafa tutsan, bu defa da derler ki;
“Yaptığın işe bak. Dayak yiyeceğini bile bile neden kabadayılık yaparsın be adam?”
Demek ki kavga etmeden önce iyi düşünmek gerekmektedir. Rakibini ölçüp biçmeden bodoslama dalmak olmaz.
Cumhurbaşkanı miting meydanlarında Kılıçdaroğlu’nu yerden yere vurdukça içimden onu ayıplamıştım. Hiç bir konuda Erdoğan’la denkliği bulunmayan Kılıçdaroğlu’nun muhatap alınmasını yakıştırmamıştım.
Kılıçdaroğlu nasıl olacak da Erdoğan’la aşık atacak ? Bu mümkün mü ? Tabi ki değil. Peki Erdoğan O’nu neden muhatap aldı öyleyse ? Demezler mi “O senin ayarın mı? Sana yakışıyor mu?” Derler. Ben dedim mesela.
Ama Kılıçdaroğlu da haline cürmüne bakmadan Erdoğan’a kafa tutuyor.
“Hadi çıkalım televizyona tartışalım !”
Dedik ya dayak yiyeceğini bile bile kabadayılık edersen olmaz. Haddini bileceksin. Durup dururken mahcup olmayacaksın. Erdoğan’ı da ayıplarlar, seni de.
Ama ben Cumhurbaşkanının miting meydanlarında Kılıçdaroğlu’nu dillendirmesinin sebebini çözdüm.
Girdiği hiçbir seçimi kazanamamış bir liderin meşruiyeti tartışılır.
Referandum sonrasında da Abbas yolcu.
Kılıçdaroğlu dişe geliyor.
Muhalefette böyle bir lideri hangi iktidar istemez? O nedenle parti tabanının liderlerine daha çok sahip çıkması için biraz hırpalanması gerek. Ne de olsa ekşi-tatlı bağımızın koruğu. Erdoğan ne kadar atıp tutarsa Kılıçdaroğlu yerini o kadar garanti edecektir. Etki tepki meselesi.
Kılıçdaroğlu, Erdoğan’ın kıymetini bilmeli bence.
Bu iyiliği babası olsa yapmaz adama.