Zenginlik; maddi ve manevi değerlerin kişinin üzerinde çok olması gereken mal ve gönül varlığıdır. Fakat gerçek zenginlik; hayatta aldıklarımız değil, verdiklerimiz bizi zengin eder.
O nedenle ne varlığımıza övünelim çok diye ne de yalan-yanlış söylenen sözleri toplum içerisinde prensip haline getirmeyelim.
Hani demek istediğim: «Doğru olan zengin olmaz» diyorlar ya, bu doğru değildir. Medeniyet ilerledikçe, hayati ihtiyaçlar çoğalır; o nispette de insani hak ve vazifeler artar. Bu yüzden çalışma ve didinmeler bazen kavgaya, dostluklar ayrılığa düşebilir.
Hak, ihmal edilerek gönüllerde ve iradelerde nefsanî arzular galebe edebilir. Yalan, aldatmak, istibdat ve tahakküm gibi meşru olmayan her vasıtaya başvurmak en kısa ye en doğru yol sayılır. Hatta bilginin çokluğu bunu kolaylaştırır.
Böyle bir zamanda istikamet üzere dosdoğru olarak yürümek güçlük arz eder. Yanlış yol ile cemiyet yıkılışa gider. Böyle bir zamanda ve muhitte doğruluktan ayrılmayarak eğrilere galip gelmek bir vazife olursa, bunu yapmak, şüphe yok ki, yüz kere şehit olmağa azmetmek kadar güçlük gösterir.
Maalesef, günümüzde Müslümanlar hayaletler gibi dolaşıyorlar. Esen her rüzgâra maruz kalıyorlar.
Bazıları zengin olduğunu söylüyor ama aslında züğürdün biridir onlar. Neden mi? Çünkü kanaat etmedikçe züğürttür.
Kanaati olmayan insan zengin sayılmaz. Daha fazlasını ister. Öyle ki bunun için çeşitli desiselere girmekten bile geri durmaz. Öyle alçak bir kapıdır ki kanaatsizlik, insan artık ne kadar büyükse, o kadar çok eğilir, çıkarlarının karşısında...
Böylelerine bir ceza verme yolu yok ne yazık ki! Oysa kötülüklerin ilki ve en büyüğü, haksızlıkların cezasız kalmasıdır. Bu yüzden kendimize yapılan en büyük kötülük, bu zafiyetlerimize karşı koyamamaktır.
William Bolıth diyor ki: "Hayata en önemli şey kazançlarınızı kullanmak değildir. Bunu herkes yapar. Asıl önemli olan kayıplarımızdan kazanç sağlamamızdır. Bu zekâ gerektirir; akıllı insanlarla aptal insanlar arasındaki fark budur."
Selam ve muhabbetle…