Pandemi oldu, deprem oldu seçim oldu. Son üç yıla damgasını hüzün vurdu. Yandık, kavrulduk, acılarla savrulduk!
Üstüne üstlük enflasyon vurdu. Hayat durdu. Cep delik cepken delik, cebimde yok metelik denen hallere düştük, büründük yine...
Düşe kalka yürüdüğümüz yollar ve hayatlarla iç içeyiz!
Şöyle neşeli bir kahkaha atmaya hasretiniz inanın!
Yüzümüzde belli belirsiz bir gülümseme…
Gülmek haram sanki…
Gül hazin, sümbül perişan!
Laf aramızda fena dağıldık!
Tansiyon dediler!
Şeker dediler!
Kalp dediler!
Bilemediler!
Neden mi?
Her nedense hâlâ vaziyetler kim kime dumduma!
Kimsenin değilse de bizim umurumuzda….
Kalbimiz kırık…
Kolumuz kanadımız kırık…
Kapılar önüne yığılıp kaldık yine…
SMA’lı bebekler ölümle yaşama arasında….
Verilen sözler çok, tutulan henüz yok!
Pamuk ipliğine bağlı minicik hayatlar, bulunsa getirilse ilaçları kurtulacaklar!
Atama bekleyenler hakeza…
Emeklilerin durumunu bilmeyen mi var?
Ya asgari ücretliler?
Rakamlarda başını gömdü kuma!
Ne çıkmıştı enflasyon rakamı?
Binde dört!
Ne diyordu o içli şarkı, “Yalan, yalan vallahi yalan!
*****
Bayram geliyor, gelmesine amma….
Nerede o eski bayramlar demeye daha şimdiden başladık.
Fena dağıldık yine…
Var mı soran ne oldu, neyin var diye…
Soran vardı da biz mi duymadık diyenlere var mı bir cevabı olan!
Olan oldu, biten bitti, giden gitti, yiten yitti.
Yine gömüldük yalnızlığımıza, her zamanki gibi…
Ne derdi eskiler?
Adın Kader olacağına, kaderin kader olsun!
Bu kadar da karamsarlık çok değil mi diyenler için, “Bir gün olsun gülmedi talih benim yüzüme” diyenlerde bizlerin arasında…
Neden en içli şarkılara, neden acılı ıstıraplı şarkılara vurgunuz bilir misiniz?
Neden Orhan Babaya, Müslüm Babaya hayranız?
Neden efkâr basar bir çoğumuzu ara ara…
Arabesk şarkılar neden can evimizden vurur seni, beni, ötekini, berikini yani hepimizi?
Neden bitmeyen, tükenmeyen, hallolmayan dertlere sahibiz?
Neden gülmez yüzümüz?
Neden güldürülmez, güldürülemez!
Yaşadığımız hayal kırıklığı çok!
Çünkü, kalplerimize dokunan yok!
*****
Bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır diyen diyene bir vaziyet bizimkisi…
Duyana…
Görene…
Dinleyene….
Fena dağıldık dağılmasına da elimizden tutan lazım, o elin elimizi bırakmaması lazım. Hoş görü lazım, uzlaşı lazım, barış lazım barış…
Haset çok, fesat çok, kıskanç gani diyenler olabilir!
Laf taşıyanlara derman yetecek gibi değil diyenlerde…
Ne diyordu yüz yıllar ötesinden Hz. Mevlâna?
“Bırakacağın eli hiç tutma, tutacağın eli ise hiç bırakma. Sahte sevgilere gül olmaktansa, gerçek sevgilere diken ol…”