Zaman zaman çeşitli kanallarında halk ile yapılan röportajları izlerim.
Bu röportajların bir kısmı gerçeği yansıtmasa da toplumun içinde bulunduğu genel durumu ortaya koyduğunu da yok sayamayız.
Ayrıca, değerlendirme yaparken sadece medyanın verilerini değil, kendi gözlemlerimi ve anket şirketlerinin verilerini de dikkate alıyorum.
Bu yazımı dile getirmemin nedeni de halkın içinde bulunduğu dünyevi sıkıntıları ortaya koymak değil; dünya sıkıntılarının insanımıza ahiret sıkıntılarını unutturduğuna dikkat çekmek içindir.
Elbette ki, istesek de istemese de dünyada yaşanan bir takım sıkıntılar her insanı etkiler ve bu etki insanın maneviyatına da zarar verebilir.
Bu zarar dünyevi zararlara benzemez ve sonuçları itibariyle telafisi mümkün olmayan zararlara kesinlikle yol açar.
Şöyle birkaç dakika tefekküre dalıp neyi dert ettiğimizi veya neleri es geçtiğimizi bir bir ortaya koyalım.
Yanlış anlaşılmasın, 2022 yılında yaşanan ekonomik sıkıntıları yok saymak ve bu sıkıntılara mazeret üretmek gibi bir niyetim olmadığı gibi böyle bir dert içinde de değilim.
Derdim büyük ve bu derdimi dile getirmek için aynı minval üzerine Allah(cc) rızası için karınca kararınca bir şeyler yazmaya çalışıyorum.
Bunun içinde halkın derdinin ne olduğu ile ilgili yapılan anket çalışmalarına, bazı kanallarda halk ile yapılan röportajlara bakıyorum.
Şimdi soruyorum:
-Halkın derdi nedir?
Bu sorunun cevabı hepimizin bildiği gibi geçim derdi, hayat pahalılığı, işsizlik, adalet vs.
Anket sonuçlarında da ağırlıklı olarak bu sıralama ağırlıklı olarak görülmektedir.
Yani, ağırlıklı olarak derdimiz dünya!
Dert dünya olunca dertler biteceği yerde kat kat artıyor ve yeni dertler yakamızı bırakmıyor.
Yunus Emre Hazretleri, “Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi olurmuş” diyor.
Gerçekten öyle, dünyanın derdi bitmiyor; hele hele dünyanın geçici heveslerini, makamı, mülkü dert edinenlerin derdi hiç bitmiyor ve insan kısa ömrünü sıkıntı ve pişmanlıklar içerisinde tamamlayıp gidiyor.
Yine Yunus Emre Hazretleri ne güzelde anlatıyor “Bu dünyaya inanma, vefasın bulam sanma/ Ömrün veren ziyana, çoğu pişman içinde.”
Bir derdim var mı, diye kendinize sorunuz
Eğer derdiniz; çoluk çocuk, karı koca, mal, mülk, makam, şan şöhret ise inanın hayatta huzur yüzü göremezsiniz.
Çünkü, nefis ve şeytan yakanızı bırakmayacak daha fazlasını istetecek ve siz o hırs hastalığı içinde sıkıntı çekecek, bir çok insanı kıracak hakkına gireceksiniz.
İnsan geriye dönüp baktığı zaman yaptıklarının yanlışlığını fark edecek, pişmanlıklar yaşayacak; ancak, pişmanlıkları, kırdığı kalpleri düzeltmek için zaman ve fırsatta bulamayacak, hesapları hesap gününe bırakmak zorunda kalacaktır.
Onun için üç günlük dünya sıkıntılarını dert etmek yerine ebedi dünyanın dertlerini dert edinelim.
Hepimizin derdi; dinimizin öğrenilmesi, öğretilmesi, yayılması ve yaşatılması; ülkemizin her alanda güçlenmesi, tüm insanlığın umudu olması, olmalıdır.
Böyle bir dert dertlerin dermanıdır. Bu dertler insanın bu dünyada huzur bulmasına öbür dünyada da kurtuluşuna vesile olur.
“Derman aradım derdime, derdim bana derman imiş” sözüyle Yunus Emre Hazretleri derdin dermanını deruni bir ifadeyle açıklamaktadır.
Aslında sözün ötesinde insan olmanın özünü anlatan bir sözdür. Kutsi bir derdi olmayan insan gerçek anlamda insan değildir.
Bir mazlumun inlemesi, her gün çevremizde akan kanlar, ölen insanlar sizin içinizi acıtmıyor, üzmüyor, ilgilendirmiyor; dizilerden, pespaye yarışmalardan kendinizi alamıyorsanız, inanın sizin bir derdiniz yok, demektir.
İman akla söz geçiremiyor vicdan ayaklar altındaysa, her türlü adaletsizliğe haklılık kılıfı bulunuyor, ahlaksızlar ahlaklı gibi görülüyorsa ve bunları görmüyor, göremiyor ve gaflet uykusundan uyanamıyorsanız, biliniz ki bir derdiniz yok, demektir.
Gıybet etmenin büyük günah olduğunu emreden bir dinin mensupları olarak kolayca iftira atabiliyor, birçok insanın zarar görmesine sebep oluyor ve insanların acı çekmesi karşısında vicdanımız sızlamıyorsa bir derdimiz yok demektir.
Bilmem ki neyi anlatsam
Her şey öyle karmaşık ki,
Anlatamıyorum
Bazen duygular bazen kelimeler
Kifayetsiz kalıyor her ne varsa
Dün olan bugünler ne olacağı belirsiz yarınlar
Sorgusuz sualsiz geçiveren yıllar
Bilmem ki, hangi birini anlatayım
Anlatamıyorum