“Memleketimin sorunları biter mi? Bunca görünmeyen düşman varken… Aslında bu düşmanları halkın tamamı açıktan biliyor. Bunların işi gücü milli servete zarar vermek… Aynı zamanda Yeri geldiğinde halktan yana görünüp mangalda kül bırakmamak taktiği…
Sen gerçekten, bu yurdun halkını seviyorsan; vurmayı, kırmayı, talan etmeyi bırak ta önce insan ol! İnsan gibi davran! Yahu ne istiyorsun milli servetten? Bunlar benim-senin cebimizden çıkıyor. Daha yakın tarihlerde; tencere-tava, halkın cebinden uçtu gitti bir sürü dolar hava…
Gözde sanatçıları, rant korkusuyla sindirdin, alet ettin, onları halka nefret ettirdin. Yetmedi yeşil sahalara indin, terör estirdin… Yine yetmedi okullara inip damak tadında morfinli çikolataları çocuk yaştakilere yedirip, olayların içine çektin.
Amaç savaşsa, ben böyle bir savaşı tanımıyorum! Köroğlu misali, tüfenk icad oldu mertlik bozuldu! Sen mertliği de bozdun. Kimsin? Neredesin? Hangi hain seni saklıyor? Kimin uşağısın? Ne zaman türedin? Kan ve maldan başka sen ne bilirsin?
Sen; haçlı seferlerindeki şerefiyle ölen bir şövalyenin kesip attığı tırnak bile olamazsın. En azından onlar Müslüman ordularının karşısına cesaretle çıkıyorlardı. Senin gibi yüzlerini de saklamıyorlardı. Onlar kalkanlarını çocuklardan kurmuyorlardı.
Hedef hükümetse sandık orada… Yok, hedef bu vatansa, halkta burada… Ezanıyla, imanıyla, bayrağıyla…
Jacob RIIS’ın veciz bir ifadesiyle noktalayalım:
“Çaresiz kaldığım zamanlarda gider, bir taş ustası bulur, onu seyrederim. Adam belki yüz kere vurur taşa. Ama değil kırmak, küçücük bir çatlak bile oluşturamaz. Sonra birden, yüz birinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki; taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir."
Merak etmeyin! Taş ustası misali… Şayet son vuruşu yapmıyorsak, çatlamanız içindir. İnanın o son vuruş günü de çok yakındır. Paramparça olduğunuzda sizleri sert kılan nesnelerin nasıl kırılgan olduğunu da göreceksiniz.
Selam ve muhabbetle…