Dünyanın derdi bitmiyor,
Kimine takat yetmiyor.
Medet senden Yüce Mevla,
Kimse eli dert etmiyor.
Kız on yedisine gelmiş.
Oğlan yeni terhis olmuş.
Birbirlerini sevmişler,
Sevda akılların almış.
Kızın babası vermemiş,
Onlar da kaçıp evlenmiş.
Aradan yıllar geçse de,
Mahkemeler affetmemiş.
Yıllar sonra karar çıkmış,
Koca hapislere düşmüş.
Aile yaban ellerde,
Kadın hayatına küsmüş.
Çocukları büyümüşler,
Okul çağına gelmişler.
Baba hapse atılınca,
Sefil, perişan olmuşlar.
Dört bin aileymiş böyle,
Sen keyfince gönül eyle.
Basbayağı bir zulüm bu,
Bu da adalet mi söyle!
Haberlere konu oldu,
Her yönüyle konuşuldu.
O annenin feryadından,
Bir anda gözlerim doldu.
Adalet böyle mi olur?
Bu kimin yanına kalır?
Allah’ın da hesabı var,
Zalimler de bir gün ölür.
İfade hür oldu güya,
Aslında o da bir rüya.
Diline sahip ol Ziya,
Bir garip dönüyor dünya.