Yanılmıyorsam geçtiğimiz hafta içinde idi.
Kültür Müdürlüğü tarafından MEVKA destekli Konya’nın adına şanına ve de gücüne yakışır bir tanıtım filmi çekileceğini, bunun ihalesine çıkılacağını, ama ihaleye bu alandaki Konyalı şirketlerin çağrılmadığını yazmıştık.
Meğer bizim bu yazı öncesinde de ortalık sıkıntılı imiş. Bizim o yazıdan sonra iş tamamen toz duman olmuş. Yani işin tuzu biberi de biz olmuşuz.
Olay Sayın Valimiz Muammer Erol Bey’e kadar aktarılmış. Vali Bey ilgililer ile görüşmüş. Bizde daha sonra ihalede bir sıkıntı olmadığını, Türkiye’nin her yerinden olduğu gibi Konya’daki şirketlerin de bu ihaleye katılabileceğini yazmıştık.
Yazdık da ne oldu biliyor musunuz?
İhale önceki gün idi. İkindi vaktine doğru madem bizde bu işe burnumuzu soktuk “şu ihale ne olmuş?” diye işin sonucunu öğrenelim istedik.
Hay öğrenmez gomaz olaydık. Öğrendiklerimiz ile bütün dengemiz bozuldu, dengemiz bozulduğu gibi ehir adına heyecanımızı da yitirdik.
Sonuç, şehrin bu çalışması adına tam bir fiyasko hatta faciaymış. Çünkü ihaleye bir tek Allah’ın kulu şirket katılmamış.
Haaa niye başka illerden kimse katılmadı?
Peki onlar katılmadı da bizim Konyalılar niye katılmadı? …. Gibi bir sürü can sıkıcı gelişmeyi de öğrenmeye çalıştık.
Sonuç…
Elde var koskocaman bir sıfır.
Şehir adına da, şehir insanı adına artık kimseyi suçlu görmüyorum. Kimsede kabahat kusur aramıyorum. Bir suçlu varsa o da biziz. Bir vebal varsa o da bizde.
O gün kendime o kadar kızdım ki. Şehir için sevinmek, şehir için heyecanlanmak, bu şehirde yaşayan insanlar adına mücadele vermek…
Öylesine boş şeyler ki.
Yaşlanıyor demezsiniz 40 yılın genel bir değerlendirmesinde tek kelime ile özet yapacak olursak “kaplumbağa hızı ile yol almaya devam ediyoruz” diyeceğim.
Millet uçarken biz niye tosbağa gibiyiz.
Çünkü hala o geleneksel yapımızın gereğini eksiksiz olarak yerine getirerek birbirimizin paçasından çekiştirmeye devam ediyoruz.
Bazı şeyler hiç mi hiç değişmiyor?
Vallahi değişmiyor. İsimler değişiyor, makamlar değişiyor, iktidarlar değişiyor, şeklimiz değişiyor ama huyumuz değişmiyor.
Oysa bu şehrin insanında para var, pul var, ufuk var, vizyon var, yürek var, çalışmak var. Allah korkusu var… Var, var var da var….
Ama bir yerde bir tıkanıklık, bir tılsımlı düğümün olduğu da o kadar gerçek.
Aslında bize filan gerek yok. En yetkililer işin raconunu biliyorlar da galiba onlarda bu büyüyü bozmak istemiyorlar.
Bakın bizde meramımızı adam gibi yazı veremiyoruz. Ucu mutlaka bir yerlere dokunuyor. Korkuyoruz, o muhteşem güç tırsıtıyor.
Yaşantımızla, ilişkilerimizle birbirimizle öylesine sarmal bir hal almışız ki nerede ise dokunan yanacak. Kötü ve suçlu olacak. O zaman “bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın”, “benden bulmasın Allah’ından bulsun” larla bu iş böyle gelmiş böyle gidiyor. Gidecek gibi de.
Yapanın yanına kar kaldığı günümüzde biz de yatıp kalkıp dua edeceğiz ve Cenab-ı Allah’ın adaletine sığınacağız.
Konya tanıtım filmini kendi ellerimizle toprağa gömdüğümüze göre hadi biz yine Mardin’in tanıtım filmini izleyelim…
GÜNÜN OKKALI SÖZÜ
Paranın değeri öğrenmek istiyorsanız borç bulmaya çalışın
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Ray yenileme çalışması ile kapanan kavşaklardaki karmaşaya bir çözüm bulduğumuz zaman ADAM oluruz