İnsanlık tarihi boyunca olduğu gibi bugün de hiçbir toplumda, ortak bir hayat ve geleceği paylaşan insanlar aynı düzeyde değildir. Tabiattaki bu başkalık, bu tezat bir hareketin kaynağını oluşturuyor ki, buna, "hayat" diyoruz.
Yaratılıştan gelen bu farklılıkla hayatın içinde yoğrulan insanlar muhakkak birbirlerine ihtiyaç duymaktadırlar. Pek çok ve değişik konuda zengin fakire, güçlü zayıfa başvurmak zorunda kalmaktadır. Hiç bir zengin, "Benim kimseye ihtiyacım yoktur" diyemez.
Çünkü servetini çalıştırdığı insanların gücü ile kazanır; "Benim param var, kimi istersem çalıştırırım" demesi bu gerçeği değiştirmez. Zira kimi çalıştırıyorsa ona muhtaç oluyor demektir. Ne tarafa bakarsak bakalım bütün sosyal ilişkilerde böyle durumlarda karşılaşırız.
Her konuda çevremizdeki insanların yardımına koşmak; hasta, yaşlı ve sakat bir kardeşimize taşıtlarda yer vermek, elinden tutup yolda karşıdan karşıya geçmesine yardım etmek, bir yolcuya, bir misafire gideceği veya aradığı yeri göstermek iyiliktir.
İnsan olsun, hayvan olsun susayan birine su vermek iyiliktir. Sayılmakla bitirilemeyecek kadar çok olan iyiliklerin bir yarış havası içinde yapılması insani bir görevidir. Hele hele birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacımız olduğu şu günlerde…
Acınacak insan yoktur. Yardım edilesi insanlar vardır. Örneğin; kâbus haline gelen madde bağımlısı gençler var ki, içler acısı! Onlar korkulacak ya da acınacak kimseler değil… Yardım eli uzatılacak kişiler… Asıl hutbenin, nasihatin verilmesi gereken konular…
Siz yılarsanız, onlar yıldırır… Siz nefret ederseniz onlar düşman olur… Siz ilgisiz kalırsanız, onlar gelir evladınızı bulur. Onları tedavi ettirip topluma kazandırmazsak; hırsızlığı, gaspı, tecavüzü, cinayeti her daim ensemizde hissederiz!
İşte toplumun kanayan yarası… Terörden, teröristlerden çok daha derin izler bırakan bir yara… Bu satırları okurken bana kızmıyorsunuz değil mi? İnanın ne isteyerek yazıyorum ne de zevk alıyorum! Ama hayatımızın acı gerçekleri bunlar!
Siz kaçarsanız, onlar gelir… Siz korkarsanız onlar cesur olur… Aslında korktuğunuzdan değil, belayı üzerinize çekmek istemediğinizdendir.
Selam ve muhabbetle…