Uçurduğumuz kenarı köşesi yırtık uçurtmalara…
Masum bir sözün hikayesi bu; ne iddialı ne de çok havalı. Sadece elinden geleni ardına koymayan bir iyi niyet masalı…
Geçtiğimiz cumartesi çok hayırlı bir iş için hazırlandık. Yok hayır, kız istemeye gitmedik tabi! Daha kutsal, daha bir dört elle sarılası bir görev bekliyordu bizi. İsminin de ona kattığı samimi kişiliğiyle Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Reklamcılık
Bölümü’nün çiçeği burnunda doçenti Dr. Duygu Aydın, içten biz söz vermişti; “#UNICEFsöz
2015 yılında iletişimci öğrencilerimle birlikte eğitime muhtaç en az 10 çocuğa yeni ufuklar açacak organizasyonu sağlayacağım.” diye. Nihayet onca emekten sonra Söz Çocuk Projesi, Selçuklu Belediyesi’nin de gerekli desteği sağlaması ile hayata geçirildi.
Ne mi yapıyoruz?
Yolun ortasına kurulan taştan kalelere, havası kaçmış futbol topuna…
Çocuk gibi yapın bazen ne yapıyorsanız; ki dolu dolu yaşansın duygusu, daha çok sizden olsun, ruhunuzu yansıtsın. En coşkulu anlarınızı düşünün, zaten içinizdeki çocuk sık sık ortaya çıkmıyor mu? Biz de #bencocukolsam dedik, Tepekent İmam Hatip Ortaokulu’nun
Söz Çocukları için biz de biraz çocuk olduk arkadaşlarımızla, herkese de öneriyoruz ara sıra!
Dizlerimizdeki yara izlerine…
Daha ilköğretim dördüncü sınıfta dershaneye giden çocuklar görüyordum, içim acıyordu. Ne yazık be! Dışarda koşup oynamak varken bu da ne böyle diyordum. Biz böyle bir dünya istemiyoruz onlar için, bu yüzden de çabalıyoruz. Tıpkı balıkçıların her gün denize açılırken balıklara yuva olsun diye yanlarında bir avuç taş götürüp denize atmaları gibi, ufak ufak…
Sahi siz ne yapardınız ki çocuk olsanız?
Şimdi sırf birkaç çocuk bunun farkına varsın diye, en çok da çocuk olmak çok özel diye;
#sozcocuk sana, ne sen ne de yeni nesiller öyle eve tıkılıp kalmayacak, herkes tadacak çocuk olmayı; büyürken bazen de sorumluluk almayı, düşmeyi ama tekrar kalkmayı ve de dünyanın farkına varmayı!
#umutsensin