Çok şeyin özeli olur da insanın olmaz mı? Rahmetli Seyit Koyuncu da öyle biri idi. İş, yöneticilik, özel ve aile hayatını bilirdim ve gördüğüm kadarıyla böylesine az rastlanırdı. Kaybedeli 8 sene oldu (3 Mart, 2008) ve o zamanda yazdığım duygularımı ve bu zamana kadar kimse ile paylaşmadığım şiirimi ölüm yıldönümünde dostlarla paylaşmak istedim.
ÖYLE BİR İNSANDI Kİ, EŞİ ÇOK AZ BULUNUR,
ÖMRÜNÜN KESİTİNDEN BİRÇOK DERSLER ALINIR.
ÖZVERİYLE ÇALIŞTI TOPLUMUN YARARINA,
GEÇMİŞTEN DERS ALARAK, BAKARDI HEP YARINA.
CÖMERTLİKTE EMSALSİZ HERKESİN AĞASIYDI
YOKSULUN YARDIMCISI ÖĞRENCİ BABASIYDI
YÖNETMEK VE BAŞARMAK HAYAT FELSEFESİYDİ
FAKİRLERİN CAN DOSTU, GARİBANIN SESİYDİ
TEKNİĞE ÖNEM VERİR, ÂLİMİ ÇOK SEVERDİ
“HOCA İLİMSİZ TOPLUM EKSİK SAYILIR” DERDİ
DOĞRUDA İNATÇIYDI, YANLIŞLA SAVAŞIRDI
BİR TOPLUMUN YÜKÜNÜ OMUZUNDA TAŞIRDI
GÖSTERİŞİ PEK SEVMEZ, TEVAZUDA ÖNDERDİ
BEN ANLAMAM ARKADAŞ “ÇALIŞMAK GEREK” DERDİ
GELECEKTE YAPACAK İŞLER PLANLIYORDU
VAKIF, PLATFORM, DERNEK ELBET ONU ÇOK YORDU
O GÜZEL BİR İNSANDI, ADAM GİBİ ADAMDI,
GİDİŞİN ÇOK ZOR GELDİ, YANDI YÜREĞİM YANDI.
DOSTLUGU SENDE GÖRDÜM, AĞALIĞI BEYLİĞİ
KENDİ İFADESİYLE “EFENDİ BİR KÖYLÜYÜ”
CENAZEDE DOSTLARIN SAF SAF ELLER BAĞLADI
BOYUNLAR BÜKÜK KALDI, SEVENLERİN AĞLADI
HEDEFİNDE ÖNDEYİZ, OLAMAYIZ SONUNCU,
DUAMIZ HEP SENİNLE DOSTUM SEYİT KOYUNCU.
3 Mart, 2008
Allah (CC) rahmetini daim, mekânını cennet eylesin, kalın sağlıcakla.