Nazar mı değdi, şehir olarak yapmamamız gereken bir şey mi yaptık bilmiyorum.
Birkaç aydır -Allah bundan beterini göstermesin- tam bir musibet zamanındayız sanki!
Cinayet haberlerini okumak işlemek istemiyorum. İyice soğuyor insan. Silahla yaralama, kavga, taciz…
Bu şehre ne oluyor böyle?
İnanın bu tür haberler merkezimize geldikçe iyice canımız sıkılıyor. Lakin yaptığımız iş için bunlar normal şeyler.
Takıldığımız nokta, silah çekmenin, adam yaralamanın hatta öldürmenin gittikçe normal olarak algılanmaya başlaması.
Bir haber geliyor, çıkan tartışma sonucu insanlar vurulmuş yaralı. Başka bir haber geliyor kardeş kardeşi miras meselesinden öldürmüş.
Allah korkusu dediğimiz şey mi kayboldu?
Allah’ım yardım et, bize ne oluyor böyle?
Konya merkezin hemen yanı başında Çayırbağı mevkiinde ‘çay sıcaktı, soğuktu’ meselesi büyüyor. Bir erkek bir bayanı başından vuruyor!
Aman ya Rabbim! Vallahi ben anlatacak kelime bulamıyorum.
Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: "İnsanlar öyle günler görecek ki, katil niçin öldürdüğünü, maktul de niçin öldürüldüğünü bilemeyecek."
Bu hadis-i şerifin devamı da var. Hatta izahını detaylı okuduğunuzda Efendimiz “(O gün gelince) birbirinizi öldüreceksiniz, o kadar ki, kişi komşusunu, amcaoğlunu ve akrabalarını öldürecek.” Babında cümleler ile karşılaşıyorsunuz.
O gün diye bahsedilen ahir zaman.
Salim bir kafayla düşündüğümüzde ne çay içen ne de çay veren böyle bir münakaşanın içine girmek ister mi Allah aşkına! Yani ortada bırakın ölmeyi öldürmeyi uzatacak bir sebep yok. Kim neyi neden yaptığının farkında değil.
Tek tek son aylarda meydana gelen olayları saymayacağım. Az çok gündemi takip edenler zaten biliyor. Sizce de huzur şehri olarak anılan güzel Konya’mız için bu kadarı fazla değil mi?
Karabulutlar dolaşıyor üzerimizde. Biz böyle değildik. Böyle şeylere alışık değildik.
İki kişinin bir araya geldiği sohbetlerde sürekli bu durumlar konuşuluyor. Evlerde, çocukların yanında aileler yaralanmalardan cinayetlerden bahsediyor. Sebeplerine bakıyorsunuz incir çekirdeği dolmaz belki. Ama insanlar uzattıkça husumet artıyor. Anlık sinire, anlık reflekslere kurban ediyoruz hem kendimizi hem karşımızdakini.
Konya bu değil. Bizim şehrimiz böyle bir yer değil. Huzur, barış ve kardeşlik ikliminin hâkim olduğu bir coğrafya burası. Rabbim bela ve musibetlerden her birimizi uzak tutsun…
Her birimize bolca sabır ihsan eylesin. Bir an önce o huzurlu günlerimize dönelim.
YA ÜLKEMİZİN HALİ
Bir buçuk yılı geçti. Pandemi buhranından ha sıyrıldık ha sıyrılıyoruz derken yangınlar başladı. Güney ve bir kısım batı kıyılarımız ciddi şekilde hasar aldı. Yandık. İçimiz de yandı, canım ormanlarımız da…
Tam son yangın da kontrol altında haberini okuduk ki bu kez de kuzey kıyılarımızı etkisi altına alan sel felaketi başladı. Sabır sınavının içindeyiz.
Orta Anadolu yaz başı itibarıyla kuraklık ile sarsıldı. Dönümde 500 kg buğday alınan yerlerden 100 kg bile ürün çıkmadı. Tohumu yerden kaldıramadı çoğu çiftçi…
Dua etmekten ve elimizden geldiğince yardıma muhtaç durumda olanlara yardım etmekten başka elimizden ne gelebilir?
Bir cenderenin içindeyiz. Onu bunu suçlamak nafile. Ülke olarak birbirimize sımsıkı sarılmalı ve dirayetli olmalıyız.
Elbette bugünler geçecek. Büyük bir imtihanın içindeyiz. Zorlukların ardındaki kolaylığı bekliyoruz inşallah…