Uzun zamandır futbol hayranı, taraftarı ve son olarak da yazarı olarak bu oyunu hayatımın en önemli köşelerinden birine koydum. Dilim döndüğünce elimden geldiğince bir şeyler karalıyorum. Sizlerden gelen olumlu ya da olumsuz tepkiler için teşekkür ediyorum, gelişmek için hepsini değerlendiriyorum.
Futbol oyunu sadece 11 kişinin rakip kaleye gol atmak için verdiği mücadeleden dolayı güzel değil elbet, bu oyunu güzel kılan en önemli faktör maçın son düdüğü çalmadan sonucun belli olmamasıdır. Önceki akşam Konyaspor’un başına gelen durum aslında çok da yabancı olmadığımız bir durumdu. Lige son çıktığımız sezonun açılış maçında evimizde iki farklı geriye düşmemize, bir de penaltı kaçırmamıza rağmen 5 dakikada bulduğumuz 3 gol ile Fenerbahçe gibi bir takımı 3-2 yenmeyi başarmıştık. Fenerbahçe o sezon şampiyon olmuştu. Futbol dünyasında birçok benzer senaryo olsa da Manchester United ve Bayern Münih arasında 1999 yılında oynanan final gibisi az rastlanır bir durum olsa gerek. 90 dakika boyunca Bayern tabiri caiz ise tek kale top oynamıştı, defalarca top direkten dönmüştür frikikten bulduğu gol ile maçı önde götürürler… 90. dakikaya 1-0 önde girerler İngilizler ise sadece 2 kez yokladığı kalede 90 ve 91. dakikada bulduğu gollerle karşılaşmayı 2-1 kazanırlar. Yaygın söylentiye göre Manchester’ın o dönemki yöneticileri Bayern’i tebrik etmek için 3 katlı stadyumun zemine inerler onlar asansörde iken 2 gol gerçekleşir golleri görmezler- sahaya indiklerinde futbolcuların kendilerine koştuklarını görünce şaşırırlar ta ki bir yöneticinin skorbordu gördüğü dakikaya kadar. Futbol birazda bundan bağlıyor kendisini bize sanırım. 2005 yılında İstanbul Olimpiyat Stadyumu’nda oynanan Şampiyonlar Ligi finali Milan-Liverpool maçı da biraz böyle değil miydi?
2008 Avrupa Futbol Şampiyonası’nda Çek Cumhuriyeti maçımız 2-0’dan 3-2 sonuçlandığını söylemeye gerek var mı bilmiyorum. Halen her milli takım maçından önce izlenen videolar arasında kendisine yer bulur. Yani üstadım skor taraftarı olmamak gerek biraz işin keyif tarafına bakmak gerek, gel gelelim maçta ne oldu da 80 dakika kontrol ettiğimiz oyun son 10 dakikada elimizden kaydı. İstanbul’da maçı 0-2 yapmışız ekran başında herkes mutlu final şarkıları söylenmeye başlamış rakibin en önemli hücum oyuncusu sakatlamış ve 4 dakika içinde yenilen 3 gol ne yapalım haydi Kaya’yı çarmıha gerelim…
Biraz geri alalım Konyaspor skorda iki farklı üstün Ömer Ali 78’de sakatlanarak oyundan çıkmış hemen yedek kulübesine bakıyoruz- Jonsson- Kibong- Fofana-Hora-Selim- Meha var bu durumda. Kaleni kapatmak istiyorsan Jonsson-Selim ve Kibong’u düşünebilirsin. Kontradan skoru artırmak istersen Fofana var, bir bakıyoruz ki oyuna Hora giriyor sen zaten baskı yapmıyorsun Hora’nın maç eksiği de var neden girdi anlamadım. Bu arada defansın S.O.S. vermiş, değişiklikten 4 dakika sonra golü yemişsin. Bir bakmışız Bajic kenara şimdi Kibong ya da Jonsson girer demişiz oyuna Meha girmiş eyvah demeden 2 gol birden gelmiş. Hocam sen 9 kişiye düştün saldıran bir takım karşısında Meha nedir? Bu hatalar bir yana, bunlar hocanın hataları…
Gelelim görünmez kahramanımıza. Hiç kimse tarafından sevilmemek ne kadar kötü bir şey olsa gerek, eminim maç Konyaspor lehine sonuçlansa Kasımpaşa tarafı serzenişte bulunacaktı haklı olarak, çünkü hakem iki taraf adına da kötü maç yönetti. Küçük bir örnek hakem bey ilk yarı bitmiş Vukoviç ve Turgut bir elektriklenme yaşıyor dünyanın her yerinde- her liginde burada tek taraflı bir eylem yok ise ya iki oyuncuyu da uyarırsın ya ikisine de kart verirsin şiddete göre renk değişebilir. Eee sen kartı olan oyuncuya kart veremedin sen bunu yaparsan insanlar senin niyetini sorgular.
Gelelim kulübümüzün sahiplerine; eleştirmek kızmak tepki vermek taraftarın en doğal hakkıdır. Burada değilim ben, benim kızdığım sosyal medya taraftarları skor taraftarları bakınız 80 dakika olmuş final şarkıları en büyük Konyaspor, o kupa Konya’ya neler, neler saha içi etkenler hocanın yanlış tercihleri karşı takımın maçı istemesi gibi nedenlerle iki ayaklı bir maçın ilk adımı sonucu ağza alınmayacak küfürler ve hakaretler –ben profil resminde Konyasporlu taraftar görmek istemiyorum, ben kalbinde Konyaspor’u yaşayan taraftar görmek istiyorum. Abi sinirliyiz sen sinirlenince bir oyuncunun annesine, karısına, kızına, sevgilisine, arkadaşına sövme hakkı mı doğuyor kardeşim. Barcelona gibi olmak gerek diyorum Paris’te 4 yedikten sonra İspanya’da tur atlarız diyebilmek ve ona da inanmak gerek. Sabır oyunun sabırsızları olmayalım. Biz Kasımpaşa engelini geçeriz, geçeriz de asıl mesele bizi bekleyen tehlikenin paşa değil kendimiz olduğunu görebilmekte…