Çiğdiler, piştiler, yandılar
Şeytanı çileden çıkardılar
Çileyle arkadaş oldular
Ama çok huzurluydular
Her güçlüğe dayandılar
Yılmadılar
Bunaldılar ama hiç bunamadılar
Büyük cihadı kazandılar
Lütfun da hoş, kahrın da hoş deyip
Allah’a yaslandılar
Ellerinden geleni yaptılar
Takdiri Allah’a bıraktılar
Neylerse güzel eyler dediler
Yaratılanı hoş gördüler
Hiç depresyon görmediler
Hiç ölmediler
Vatan için can verdiler
Kefensiz gömüldüler
Herkesin malı dünyada kalırken
Onlar kazandıklarını götürdüler
Allah’a tam yöneldiler
Onu tek mabut bildiler
Nefse ödün vermediler
Muratlarına erdiler
Canları dünyayı çekerken, onlar ahreti seçtiler
Gece gündüz çalıştılar, rahatlarından geçtiler
Çoğu kez açacak bir kapıları bile olmadı
Herkese gönüllerini açtılar
Mahşere dek sönmeyecek meşaleler yaktılar
Nehir olunca denizlere değil, çöllere aktılar
Ateşinde yandıkları aşkın nağmelerinden
Gök kubbede hoş sedalar bıraktılar