Suriyeliler ilk şehrimize geldiği günlerde miydi tam olarak hatırlamıyorum ama Ermenek faciasının olduğu günlerde o lastik ayakkabılı baba Türkiye gündemine oturmadan bir yazı yazmıştım. Yanlış anlaşılma yüzünden o gün Konya’da gazeteciliği bırakmıştım. Ama son dakikalarda uzatmalarda direkten döndük ve çalışmaya yazmaya devam dedik.
Şimdi aşağıdaki fotoğrafı ve yazıyı iki haftadır bir okurumuz atıyor. Dahası önce yazdı. Sonra kendisinden bir de görüntü istedik! Ne olur kimse yanlış anlamasın ama burası aynı zamanda benim de yol güzergahım. Bu noktayı da ilerideki Suriyeli dilenen kadın ve kızları da biliyorum.
Ama biz yazarsak kötü oluyoruz ya. Bu nokta içinde istedim ki vatandaş duyarlı olsun. Ve inşallah birazdan okuyacaksınız ki bu Suriyeli çocuğun dilenmesinden rahatsız olan okurumuz arkadaşları ile tam 10 Suriyeli aileye bakıyormuş.
Önce izninizle konumuza girelim;
“Selamünaleyküm abi,
Vatan Caddesi’nden Meram Yeniyol alt geçidine dönerken köşede çöp konteynerinde iki haftadır sürekli her gün neredeyse her saat aynı Suriyeli kız yanında bir bebek, çöpü karıştırma numarası yapıp milletin vicdanıyla oynuyor.
Biz normal vatandaş bunu fark ediyoruz bir polis, bir zabıta ya da bir görevli fark edip bu vicdan sahtekârını alamıyor mu oradan?
Abi yanlış anlamanızı asla istemem. Derdim asla Suriyeliler değil sıkıntı bu sahtekârlıkta. Milletin niyetini bozuyor. Çok şükür biz kendi grubumuzla 10 Suriyeli aileye bakıyoruz.”….
…………..
Her şeyden önce devlet, hükümet, valilik belediyeler, polis, yardım kurumlarınız bazı STK’lar bu konuda öylesine hassas öylesine ciddi çalışıyorlar ki bazen ben bile şok oluyorum ve “Yahu bu hassasiyeti kendi Konyalımıza yapmıyoruz” bile diyorum.
Amma gelelim ki bizim milletin Suriyeli hassasiyetini suiistimal eden Suriyeli sayısı da az değil. Çünkü şunu çok iyi biliyorum ki bizim çevremizde villalarını Suriyeli ailelere tahsis eden büyüklerimiz var.
Ama bu iş bir kültür meselesi.
Mesela benim yeni kapı komşum olan bir ailenin iki tatlı mı tatlı çocuğu var. Ailenin maddi durumu çok iyi. Babanın lüks bir otomobili bile var. Ya sabah ya da akşam denk gelirle geliyor işte. Bu kadarını biliyorum. Geçen sabah işe çok paçoz gelmişim kot, kazak, mont. Ama öğleden sonra aniden bir Belediye Başkanımızın yanına gitmek icap edince hiç değilse pantolonu ve montu değiştirmek için öğle saatlerde eve gidip üstümü değiştirdim. O iki tatlı çocuk da kapının önünde oynuyorlardı. 3 dakika sürmedi üstümü değiştirip indim arabayı bindim çalıştırıp gitmek istedim araç önce zorlandı sonra küt diye bir ses geldi. O iki çocuk gülüşerek bahçeye kaçtılar. İnip baktım. Tekerleklerin önüne arkasına kocaman taşları koymuşlar. Sinirlendim ve ama çocuk diye tek laf etmedim tekrar arabaya binip yoluma devam ettim. Dün yine eve gireceğim aynı çocuklar bu kez sokaktaki kuru yaprakları yerden toplayıp tüm arabaların üzerlerine atıyorlar. Bu kez dayanamadım “Çocuklar ayıp oluyor niye böyle yapıyorsunuz?” deyince çocuklar bir şeyler söyledi. O zaman anladım ki aile Suriyeli. Şimdi o iki tatlı sevimli çocuğa ne diyeyim? Arabanın tekerine koyduğu taş fırlayıp başka bir arabaya gelse ya da bir insana çarpsa ne olacaktı?
Bu iş Suriyeli, Iraklı meselesi değil kültür meselesi.
………..
Bu arada bilen biliyor. Hiçbir gün için yazı yazmam. Gıcık da oluyorum. Ama bugün Dünya Engelliler Günü. Cenab-ı Allah’ım tüm engellilere engellilik derecesi ne olursa olsun hepsine ecir sabır güç kuvvet versin. Yüce Rabbim her dakika engelli olmaya aday bizlere de bu insanlarla yürekten adam gibi empati yapma yürekliliği versin.
GÜNÜN OKKALI SÖZÜ
İnsanlar seni yanlış anladığında dert etme, duydukları senin sesin, fakat akıllarından geçirdikleri kendi düşünceleridir.
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Oto parklarda çarptığımız otonun yanından kaçmayıp sahibi ile helalleştiğimiz zaman daha iyi ADAM oluruz.