Bu hafta da galibiyet hasretimizi dindiremedik. Mucize bir şekilde beşinci en kötü ihtimalle altıncı sırada haftayı tamamlayıp milli maç arasına gireceğiz.
İşin gerçeği, Aykut Hoca'nın gelişiyle birlikte şehirde pozitif bir hava oluştu. Arka arkaya zor maçlardan elde ettiğimiz puanlar da beklentiyi iyice yükseltti. Aslında bu seneyi geçiş süreci olarak kabul edip, herhangi bir başarı beklememiştik. Ancak ardı ardına gelen başarılar üstüne hem Aykut Hoca'nın hem de futbolcuların üst sıralara talip olduklarına yönelik açıklamaları hepimizi deyim yerindeyse havaya soktu.
Gel gelelim gerçekler ve beklentiler birbirine uymadı. Takım haftalardır bir düşüş yaşıyor ve bir türlü toparlanamıyor. Bu süreçte teknik ekibin canını en çok sıkan, belini büken faktör kuşkusuz sakatlıklar oldu. Her geçen gün sakatlara bir yenisinin eklenmesi hayli can yaktı. Sebebini anlayamadığımız sakatlıklar, haftalardır takımda olmayan oyuncumuzun yeni ameliyat olması, ilk 11’e alınmış futbolcumuzun aniden ağrılarının artması sonucu oynayamaması ve tüm bunlar hakkında yapılan düzensiz ve tutarsız bilgilendirmeler de taraftarda kafa karışıklığı yarattı. Nasıl olur bilemiyorum ama sağlık ekibiyle teknik ekibin bu duruma bir an evvel çözüm üretmesi gerekiyor.
İtiraf etmek gerekirse milli maç arası ilaç gibi geldi. Zira, bu kondisyon ve bu moralle bir maç daha kaldırabilecek halimiz kalmamıştı. Bu yıl için hedefleri yüksek tutmamak gerektiğine inansam da, bu hafta ortaya konulan oyunun hiç bir açıklaması olamaz. Bu ruhsuz, isteksiz oyunu ne benim ne de başka bir taraftarımızın kabullenmesi mümkün değil. Mağlubiyeti kabul ederiz ancak havlu atmayı asla. Diliyorum ki futbolcularımız aradan kafalarını toplamış ve Konyaspor ruhuna yakışan bir şekilde dönerler. Başakşehir maçında hırsla mücadele eden bir takım izlemek ümidiyle...