Cumhuriyetimizin 95. yılı kutlu olsun.

Siyaset iktidar olmak için yapılır. Muhalefetin iktidarı eleştirmesi, iktidara gelmek için politika üretmesi doğaldır. Hatta demokrasinin olmazsa olmazı muhalefettir. Güçlü muhalefet iktidarı da motive eder.

Ülkemizde maalesef daha farklı yol tutanlar var. İktidar gitsin de memleket ne olursa olsun. Güney Kore krize girdiğinde vatandaşlar ellerindeki paraları milli paralarına çevirme yarışına girmişlerdi. Bizde “döviz alın, daha da artsın” diyenler oldu. İktidarı halkın getirip halkın götüreceğini unutanlar, iktidara gelmenin yolunun “biz daha iyisini yaparız” umudunu halka vermekten geçtiğini göz ardı edenler çıktı.

Bakınız bir yazar Sn. Recep Tayyip Erdoğan’ın gitmesi için nelere umut bağladıklarını sıralamış;

Askerlerimizin başına geçirilen çuvalda umutlanmışlar. Ayakkabı kutusuna güvenmişler. Amerikan Savcısı Bharara umut olmuş bunlara. Obama’nın beyzbol sopalı fotoğrafını görünce tamam oldu bu iş demişler. Fuat Avni’den, Abdullah Gül’den, Bülent Arınç’tan medet ummuşlar. (Kendilerince) Helâl kesim olmayan 500.000 dana-koyundan, dolardan-kuru soğandan-turptan fayda beklemişler. Kendileri de itiraf ediyorlar, CHP’den umutlanmamışlar, oysa demokrasiyi umursasalar muhalefet partilerine, siyasete güvenmeleri gerek.

Peki bunların karşısında girdiği tüm seçimleri kazanan Sn. Cumhurbaşkanımız neye güvendi? Sadece Cumhur’a. Ve siyasette her zaman olduğu gibi Cumhur’a güvenenler kazandı.

Devletimiz ebediyete kadar yaşasın. Milletimiz acı, keder değil, hep daha güzel günler görsün. İçerden ve dışarıdan kötülüğümüzü isteyenler helâk olsun. Allah milletimize bir daha İstiklâl Mücadelesi göstermesin. Milletçe hep birlikte daha iyi, mutlu, müreffeh, huzurlu  günler yaşamak  dileğiyle…