İnsan bu; kimi güzel, kimi çirkin,

Kimi fakir, kimi zengin;

Hepsinin yeri ayrı,

Düşünmez maddeden gayri.

Oysa mana derunidir,

İnsanın gerçek yeridir.

Kimi âşık, kimi maşuk,

İşler birazcık karışık.

İçimden geldiği gibi yazdım. Kimi sevgi, aşk, kimi tersine dünya der. Gençlik yıllarımızın şarkısıydı, “tersine dünya”. Dünyanın tersine dönmeyeceğini, güneşin ilk batıdan bakmayacağını, suyun yukarı akmayacağını, ayın dünyadan büyük olmadığını onlar da bilir. Buna sitem mi desek, kahır mı desek, isyan mı desek, bilemem ama galiba istenen hayatın akışını değiştirmektir.

Belli olmaz yarın inan ki bugünden, neler doğar gün doğmadan.

Sen üzülme sakın boşuna gözyaşın, neşe topla gel hayattan.

Dünya tersine dönerse sevgilim giderse, gülmelisin ağlamaktan.
Boş ver hepsi mutluysa eğlen gül yalandan, zevk alırsın yaşamaktan.

Bir başkasında;

Bu ataşı söndüremem, dünyayı ters döndüremem,

İntizarım yetmez bana, arzuhalim bildiremem.

Bu bir çaresizlik, ulaşamadığı aşkını dışa vurmuş hali. Bizde ancak bu kadar oluyor. Aşkın, çaresizliğe haykırışını, sitemini, en iyi Azeri dostlarımız yapıyor.

Gecelerden korkma pencereden yıldız gibi parlayacağım,

Uzağındayım diye yalnızsan da, gölge gibi arkanda, nefes gibi içinde, can gibi yanındayım.

Al birisi daha.

Soyuk havalarda hiç üşümedim bilirsen,

Her zaman senin sıcağınla gezindim.

Sevginin sıcağıydı beni gezdiren,

Galbime yazılmışan bir danem.

Şuna da bir bakalım mı?

Göy yüzünde özün için bir yıldız seç, senin kadar parlak ve güzel olsun,

Birini de benim için seç, parlaglığı önemli değil, yeter ki sana yakın olsun.

Bunları yakın bir Azeri dostumdan aldım. Onların aşk ve sevgi kaynağı, yoğunluğu, ifadesi, benzetisi sadece bunlardan ibaret değil. Buradakiler manevi yoğunlukla anlam bulmuş, diyebiliriz. 

Aşk, sevgi ve muhabbet,

Bunlar güzeldir elbet.

Daha ötesi dersen,

Sabret efendim sabret.

Hep sıkıntıları yazacak değiliz ya. Biraz aşk, biraz sevgi, daha çok muhabbet. Bunları da yapamazsan hiç değilse gülümse be kardeşim.