Evlatlarının "acıyı hissetmesi" mutlulukları oldu

KONYA (AA) - METİN BOLAT - Konya'da üç yıl önce trafik kazası sonucu hareket edemez hale gelen ve adeta hissizleşen 13 yaşındaki Ümit Apil'in, uygulanan tedavi sonucu gelişim gösterip acıyı hissetmeye başlaması ailesini sevindirdi.

İki çocuk sahibi Ahmet (43) ile Fatmanur Apil (38) çiftinin oğulları Ümit, 10 yaşındayken Lalebahçe Mahallesi'nde otobüsün çarpması sonucu ağır yaralandı. Hayatta kalmasına "imkansız" gözüyle bakılan Ümit, aylarca solunum cihazıyla yaşatıldı, burnundan beslendi.

Dört ay boyunca kaldığı yoğun bakım ünitesinden çıktığında, konuşamayan, yürüyemeyen, söylenenleri anlayamayan ve acı hissetmeyen çocuğun ailesine, "Bundan sonra yapacak bir şey yok. Yaşamını yatağa bağlı sürdürecek, evinize götürün" denildi.

Apil çifti, söylenenlere rağmen oğullarından ümidini hiç kesmedi. Uygulanan tedaviler ve ailesinin ilgisi sayesinde oksijen cihazı olmadan nefes almaya başlayan, karnından beslenen ve söylenenleri anlayan Ümit, acıyı hissetmeye de başladı. Aileyi, çocuklarının acıyı hissetmesi bile sevindirdi.

Baba Ahmet Apil, AA muhabirine yaptığı açıklamada, çocuklarının evde bakımını itinayla yaptıklarını söyledi.

Doktorlara ve hastanelere daha yakın olmak için mesleğini bile değiştirdiğini ifade eden Apil, medikal ürünler üzerine imalat yapan bir iş yeri açtığını belirtti.

Tıbbi fuarlara gittiğini, internetten sürekli oğlunun gelişimi için araştırma yaptığını aktaran Apil, gece bile belirli aralıklarla oğluna çeşitli hareketleri yaptırdıklarını kaydetti.

- Hep "ümitlerini" diri tuttular

Bir an bile ilgisiz bırakmadıkları evlatlarının yatmaya bağlı olarak vücudunda yara oluşmasına bile müsaade etmediklerini anlatan Apil, şöyle devam etti:

"Her şey oğlumuz için. Ben iş yerini para kazanıp, zengin olmak için açmadım. Çocuğum tedavi olsun, iyileşsin yeter. Bu şekilde oğlum gibi hasta çocukların ailelerine ulaşıyor, fikir alışverişinde bulunuyoruz. Sürekli medikalcilerle iletişim halindeyim. Ümit'in yürüyebilmesi için bacaklarını sürekli hareket ettiriyorum. Fizik tedavide önerilen hareketleri uyguluyorum. Beslenmesine önem veriyorum. Birkaç yıl öncesine kadar çok zayıf olan evladım kendisini toparladı. Sürekli konuşuyorum. Artık refleks oluştu. Tepki verebiliyor. Kollarından birini, bacağını oynatıyor. Hapşırmaya başladı. Kemik gelişimi düzgün. Tahlil sonuçları olumlu çıkıyor. Biz oğlumuzun bir gün ayağa kalkacağına inanıyoruz. İnsan evladı acı hissettiğinde sevinir mi biz sevindik. Hem de çocuklar gibi sevindik. Ondaki gelişimi gördükçe dünyalar bizim oluyor."

Başlarına bir şey gelirse oğullarına kendileri gibi kimsenin bakamayacağından endişe eden Apil, tek isteğinin yüzde yüz engelli raporu bulunan oğlunun yine eskisi gibi ayağa kalkacağı günü görmek olduğunu dile getirdi.