Halk için hamam ve çamaşırhane yaptıran vakıf

İbrahim Efendi, oğlu Seyyid ile birlikte Medine sokaklarında dolaşırken, karşısına küçük bir çocuk çıktı. Çocuk, kirli kıyafetleriyle dikkat çekiyordu. Bir adam çocuğa yaklaşarak, "Senin başın niye bu kadar kirli? Annen seninle ilgilenmiyor mu?" diye sordu. Çocuk, utançtan boynunu büküp ellerini arkasına götürdü. Adam çocuğa nasihat etmekle yetindi, ancak onun korkmasını engelleyemedi.

İbrahim Efendi, o esnada çocuğun yanına yaklaşıp gözlerinden süzülen yaşları silmeye çalıştı. Merhamet dolu bir sesle çocuğa, "Adın ne senin yavrucuğum?" diye sordu. Çocuk, "Ahmet," diye cevap verdi. İbrahim Efendi, "Benim de adım Ahmet. Sen çok akıllı bir çocuğa benziyorsun. Ne kadar güzelsin," dedi. Çocuk, iltifat edilen bu kişiyle karşılaştığında gözlerini İbrahim Efendi'nin gözlerine dikti ve "Sahiden öyle miyim amca?" dedi.

İbrahim Efendi, bu küçük çocuğun durumunu fark etmişti. Ahmet'in annesi hasta, babası ise yaşamıyordu. Ahmet'in büyük bir bakıma ihtiyacı vardı. İbrahim Efendi, o anda bu durumu çözmeye karar verdi. Şehirdeki imkânlarını kullanarak, kuyular, musluklu çeşmeler ve içinde çamaşırhane de bulunan bir hamam yaptırdı. Bu hamam, halka hizmet vermek üzere vakfedildi. Burada ihtiyaç duyan herkes hem çamaşırlarını yıkayacak hem de banyo yapabilecekti.

Vakıf Adı: Ahmed bin İbrahim Vakfı
Kurucunun Lakabı: Sakızlı, es-Seyyid
Kurulduğu Yer: Medine
Kuruluş Tarihi: 1125 H. (1713 M.)