Geride bıraktığımız dört maçta altı puan toplayarak puan durumunda hatırı sayılır bir yerde kendimize yer bulduk. Gün geçtikçe zorluk derecesi artan, kafa karıştıran ligde, yerlere göklere sığdırılamayan Galatasaray ve Fenerbahçe'nin bir puan gerisinde, Beşiktaş'ın iki puan önünde ve Trabzonspor ile de aynı puanı paylaşıyoruz.

Öyle ilginçtir ki üç maç beraberlikle takımı ligden düşüren bir kitle varken şimdi Denizli galibiyetiyle de şimdiden nerdeyse şampiyon ilan edenler var.

Çabuk havaya giriyor, çok çabuk da bu havadan çıkabiliyoruz. Bu kadar uç noktalarda ligi yaşamak takıma zarar vereceği gibi bazen antipatik bir ortam da oluşturabiliyor. Duygularımızı tam anlamıyla kontrol etmeye başlarsak bilin ki biz asıl o zaman kazanmaya başlayacağız. Daha düne kadar ciddi manada eleştirilen Ali Turan, Denizli maçında gösterdiği performansla sahanın en iyilerinden biri oldu.

Geçen sezonu Başakşehir'de geçiren Udinese’den kiraladığımız Bajic ise tutuk performansı ile hala eleştiri alıyor. Elbette eleştiri hakkımız ama takımın başında kendisine güvenliğimiz, saygı duyduğumuz, başarı beklediğimiz hoca varsa sabretmeyi de öğrenmemiz gerekiyor. Her oyuncu takıma geldiği ilk günden adapte olamıyor. Her ne kadar Bajic geçmişte bu takımda yıllarca oynasa da hala uyum sorunu var ve bunu kendi kafasında çözdüğü andan itibaren gol yollarında katkısını gösterip bizim gönlümüzü alacaktır.

Sabır edip saygı göstermekte fayda var. Daha şimdiden uyum sorununu çözen Farouk Miya ise bu anlamda bizim takıma gelen istisna oyunculardan biri olarak ezber bozdu. Kalite kokuyor. Bu gidişle o bizden çok ekmek, biz de ondan çok ekmek yiyeceğiz. Ömrün uzun olsun diyorum.

Son olarak Konyapor'un Denizli maçı öncesi sosyal medyada paylaştığı görselin altına yine Denizlili bir taraftar savunma yapmayın da maçtan zevk alalım diye not düşmüş.

Aslında felsefi anlamda bu söze cevap verilecek çok kelime var ama bağlayıcı olarak umarım zevk almıştır diyorum.