Türkiye, çok partili hayata geçtiği 21 Temmuz 1946’da yaptığı seçimlerden bu yana bir ilki yaşıyor. Tarihimizde ilk defa bir yıl içerisinde iki seçim birden yaşayacağız. Ve o yıl 2015.

Bunun anlamını iyi okumak lazım. Türkiye 70 yıllık seçim tarihinde ilk kez bir yılda 2. kez milletvekillerini seçmiş olacak. Öylesi kritik zamanlardan geçiyoruz yani. Ülkenin demokratik gelişmişliği bağlamında bu durum iyi mi kötü mü sorgulanabilir…

5 aylık fetret devri yaşamış gibi ülke sonu meçhule giden bir yolda sanki. Ne olacağı belli değil. Tek başına iktidar umudu yükselirken kimilerinde, umutsuzluk da bir o kadar var belleklerde. Hatta Mehmet Ali Şahin’in önümüze çıkan tabloda yeniden hükümet kurulamazsa bir seçim daha olabilir ifadesi, seçim yorgunu milleti ne hale getirecek kim bilir…

İzmir’de yaşayan ama sık sık Konya’ya gelip giden CHP’li ve sosyal demokrat bir dostla sohbet esnasında, “Yıllardır Konya’ya gelir giderim, siz yaşadığınız için değişiklikleri fark edemiyorsunuz. Konya son 10-15 yılda yaşadığı değişimi görebilmesi için dışarıdan bir göze ihtiyaç var. Sinopluya sahip çıktığınız kadar öz Konyalı Davutoğlu’na sahip çıkmadınız.” deyiverdi.

Ne demek istiyordu bu cümle bize? Balyoz gibi düştü aslında beynimize. Yine aylar önce “Öz yurdunda garip bir Başbakan” diye yazmıştık. Sahip çıkmak, aslında çok da şık bir ifade değildi. Başbakanımız hem bu şehrin hem de bu ülkenin yegâne değeri değil mi?

Cumhurbaşkanımızın bile onca seçeneği varken Başbakanımız Prof. Dr. Sayın Ahmet Davutoğlu’nu seçmesindeki hikmeti halen anlamakta zorlanmak niye?

Biz ne zaman bir değeri kaybederiz ancak o zaman anlarız kıymetini. Parti kulislerinde dillendirilen diğer isimler mi Hoca kadar yönetebilecek bu ülkeyi? Ya da sorumluluk almaktan kaçan diğer muhalefet liderleri mi bu ülkeye can suyu olacak?

Ülke en çok muhtaç olduğu şey sırt sırta gönül gönüle vermiş bir Cumhurbaşkanı ve Başbakan. Kim ne derse desin kim kızarsa kızsın bize ülke adına şehir adına doğru bildiğimiz budur.

Konya’ya gelecek olursak. Şehir için yapılanlar belki 10 yıllar sonra daha net anlaşılabilecek. Bir Metro yatırımı bile bu şehre yeterince heyecan getirmeye yetmedi. Kendinden bir Başbakan çıkaran Konya %75-80’leri görmesi gerekirken bunun çok gerisinde kaldı. Çok yazdık çizdik. Teşkilatları, başındakileri eleştirdik. Yoksa onlar da burası zaten Başbakan şehri, hatıra gönüle yine oy verilecek diye mi düşündüler?

Konya bu imtiyazı kaybetmemeli. Konyalı Başbakan imajı zedelenmemeli. 2023’e kadar en azından bu şekilde devam edilmeli. Allah korusun bir de sol tandanslı bir iktidar gelirse başa vay bu şehrin haline. Mumla ararız bu günleri. Hem yatırım olarak hem de siyaseten…

Hakkıyla destek vermek için neler yapılabilirdi, bunun için ciddi kafa yoruldu mu emin değilim. Lakin acısı da tatlısı da önümüzde, birkaç gün sonra netice belli olacak. Bunlar son çağrılar olsun.

Geleceğimiz için bugün verilecek oylar çok önemli. O kıymeti anlamakta yine geç kalırsak varın gerisini siz düşünün gayri… Elimizdeki 2. fırsatı kaçırmayalım Konyalılar… Bakın az daha Başbakan İstanbul’dan aday olacaktı. O günler unutulmasın!