Hafta sonu Sıla-ı Rahim yapmak amacıyla köyüme, oradan da Kayseri’ye geçtim. Soğukların başladığı bir dönem olması itibarıyla Konya’dan sis ile çıktım. Aksaray’da biten sisten sonra açık, ancak soğuk, güneşli havada yolculuk yaptım. Seyahatime yalnız çıkıyorum ve defalarca geçtiğim bu yolda arazilere de göz atıyorum. Bazı yerlerde az da olsa çimlenmeler var. Güz yağmurları yeterince düşmedi, kar da çok az. Böyle devam ederse 2025 hasat dönemi sıkıntılı olabilir.

Sıladan ayrılalı seneler de geçse insan doğduğu, büyüdüğü, çocukluğunun geçtiği toprağı özlüyor. Bu bakımdan ben şanslıyım. Zira çocukluğum Yozgat’ta, gençliğim Kayseri de geçti. Ankara’da çok şey öğrendim ve çevrem oldu, Konya’da olgunlaştım. Bu manada çok kültürlü bir yapım var diyebilirim.

Dönüşte hava daha da soğudu. Sıcaklık gündüz – 2-3, geceleri daha da düşük, -8-10 derece. Yollar buzlu değilse de, kısmen ıslak olması sebebiyle, kaymalar olabilir diye yavaş sürüyorum. Aksaray’a 20 km kala, yabancı oldukları her halinden belli ağır yükleriyle 2 otostopçu el kaldırıyor. Önce aldırmıyor, soğuk hava sebebiyle fikrimi değiştiriyor, 300 metre kadar geçtikten sonra dönüyorum. 25 inde bir bayan, bir erkek. Konya’ya gitmek istediklerini söylüyorlar, arabama alıyorum.

Birbirinden uzak 2 ülkenin vatandaşı, bir kampta karşılaşmış, soğuk sıcak demeden dünyayı gezmeye çıkmışlar. Seyahatlerini Gogol haritası ile yapıyorlar. Yol değiştirecekken en fazla 5 dakika içinde yeni bir araç buluyorlarmış. Ben alana kadar da 5 dakika beklemişler, gayet güleryüzlü ve mutlular.

Erkek Macar, Bayan Yeni Zelanda, orijini itibariyle İrlandalı. Kaynaşmak için bahane çok. Macar’a aynı kökenden geldiğimizi anlatırken, Macar başbakanının adını soruyor, cevabı alınca da şaşırıyor. Bayana 1845-52 arasında İrlanda da patateste hastalık sebebiyle yaşanan büyük kıtlık sebebiyle, açlıktan ölen İrlanda halkına İngiltere’nin yardım etmemesi üzerine, Osmanlının gönderdiği gıda yardımını neticesi olan tarihi Türk-İrlanda dostluğunu hayretle karşılıyor. Bu arada kendimi de çiftçi olarak tanıtıyorum.

Çok şeyi merak ediyor, özellikle de soğukta seyahatlerinin nasıl olduğu soruyorum. Otostop da olsa n özgür hissetmek, farklı insan ve kültürleri tanımak için diyorlar. Macaristan’dan Kapadokya’ya kadar hiçbir zorluk görmeden gelmişler. Şimdi Konya’dan Denizli’ye geçiyorlar. Yol boyunca ülkem, çevre, sosyal hayatı ve tarihi yerleri anlatıyorum. Bunun için yolu az da olsa uzatıyor, Sultanhanı ve tarihi Kervansarayı gösteriyorum. Kısa bir mola ile koyun yoğurdu ikram ediyorum.

Günün savaşları hakkında pek bilgileri yok. Ancak Türkiye’de Kürt savaşı var, gel de delirme. Ukrayna-Rus savaşında da Ukrayna’nın haklı olduğunu savunuyorlar. Seyahati Gogol haritası ile yapıyorlar. Yol değiştirmek için pek fazla beklemiyorlarmış. Ben alana kadar da 5 dakika beklemişler.

Her nerede olursa açık havada uyumayı tercih ediyorlar. Açıkta uyumanın en zor yanı yağmura karşı korunmakmış. Bu zamanda buldukları kapalı alana (tren-otobüs garı gibi) geçiyorlar. Beslenmelerini hazır gıdalarla yapıyor olsalar da her yerde yemek ikramı da alıyorlarmış. Bir ara yumuşak şekerlerden ikram etseler de, doğrusu ne olur olmaz diye, bir sebep uydurarak almadım. Toplam paraları da 300 dolar kadarmış. Macar Hristiyan olduğunu söylese de, en çok kendine, Bayan ise tabiata inanıyor.

Politikalar da dâhil Türkiye hakkında yeterli bilgileri olmasa da, bazı iç ve dış hainlerden yansıyan kötü ve yanlış haberlerin etkisi altındalar. Cumhurbaşkanımız ve Türkiye Kürtleri hakkında geniş ve derin bilgiler vermemle şaşırıyorlar. Bunun Emperyalizm-Kapitalizm-Siyonizm bağlantısından geldiğini ele alarak, BM de hangi lider cesaretle Dünya 5 den büyüktür diyebiliyor sözü ile yanlışları düzeltiyoruz.

Bir çiftçi bu kadar şeyi nasıl bilir dediklerinde, “ortalama bir Türk, dünya ve ülkesi hakkında batılı bir okumuştan dahi çok şey bilir” cevabını alıyor ve her ikisi de gülümsüyor. Bu da en mutlu anımdı. İç ve dış hainlerin algı operasyonları, işi dünyayı gezmek olan masumları bile etkileyebiliyor.