Adalet arayanlar,

Hak diyenler,

Mazlumun yanında dertlenenler,

Yönetimi ellerine geçirince yâda yönetimin ucunda kıyısında içine girince anında değişenler.

Tüm söylediklerinin ve yaptıklarının tersine bir savunma mekanizması geliştirerek,

Tepeden bakmaya başlarlar.

Bu ülkede herkes birbirine benziyor.

Garip gelse de yukarda anlatılan ikircikli durum,

Aslında her şey normal.

Çünkü bu ülkede; ideolojilerin felsefi ve kültürel alt yapıları temelini kaybetmiş savrulur bir vaziyette değişkenlikler gösteriyor.

Bu ideolojilerden beslenen

Tüm kesimler/Tüm topluluklar metafizik referanslarını yitirdikçe

Milleti/Dini/Vatanı/Aileyi

Dünyevi hesap ve hırslarla,

Her şeyi kar/zarar durumuna bakarak değerlendiriyor.

Ölçü basit ‘maddi ve adi’ olunca,

Kalabalıklarda beklenen etki yaratılamıyor.

Yığınlar halinde oradan oraya savruluyor.

 Ama hepsinin ağzında

‘Bir zamanlar biz şöyleydik’ referansı da patolojik olarak ortaya iğreti bir görüntü koymuyor da değil.

Ama artık asıl sahipler,

Asıl kişilikler,

Bedenlerimize gölgeler sahip

Gölge oyunları (Hacivat-Karagöz) bir çubuk ucunda, sufleler, bazen tokatlar,

Yitirilmiş (kaybedilmiş) bedenler dönüş yolu yok mu

Elbette var

Kaybettiğimiz yerel ve milli domates tohumlarımız gibi,

Asıl referanslarımıza da döneceğiz bulacağız.

‘Bir zamanlar biz’

Şimdi de biz,

Yarın da biz, diyeceğiz,

Sadece biraz daraldık,

Biraz unuttuk,

Biraz değiştik,

Biz aslında çok kötü değiliz.

Derslerimizi aldık,

Göreceğimizi gördük,

Ayrılıkta azap çektik,

Şimdi hazırız.

Tek DEVLET,

Tek MİLLET,

Tek VATAN,

Tek BAYRAK.