Tutturduk bir yol, elimiz kalem tutuyor

Muhasebeye devam

Hız kesmeden

Hırslarımız, arzularımız, heveslerimiz

En önemlisi hayallerimiz

Diğer taraftan,

Bütün bunlara ulaşmak adına

Telaşlarımız, üzüntülerimiz, acılarımız…

Yine en önemlisi kaybettiklerimiz.

Ne pahasına, neyin pahasına

Geride bıraktıklarımız.

Tecrübelerimiz mi?

Sevdiklerimiz mi?

Dostlarımız mı?

En acısı

Hayatımız mı?

Kaybetmekten korktuğumuz için

Sevmekten korktuk.

Düşünmekten koktuğumuz için

Sorumluluktan korktuk.

Eleştirilmekten korktuğumuz için

Konuşmaktan korktuk.

Gençliğimizin kıymetini bilmediğimiz için

Yaşlanmaktan korktuk.

Unutulmaktan korktuk.

Çünkü unuttuk.

Şimdi ölmekten korkuyoruz;

Hazır değiliz.

Yukarıdaki soru?

Ne pahasına?

Neyin pahasına?

Ödediğimiz bedeller neler?

Omuzlarımızda bir sürü yük

Kimse ne taşıdığının farkında değil

Hatta bilmiyor.

Koşturmaca, saldırmaca, kapmaca, hainlik, yalan, dolan, oyunlar

DURSAK !

Bir baksak geriye

Korkularımızla yüzleşsek

Ve itiraf etsek.

Biz hata yaptık.

Artık vakit geldi.

Dostlarınıza dönün,

İtiraf edin,

Korkularınızdan arının,

Gitmiştik

Geri geldik.

Tekrar

Geride bıraktıklarımız

Tecrübelerimiz mi?

Sevdiklerimiz mi?

Vazgeçtiklerimiz

Karakterlerimiz mi?

Ya da yazarın dediği gibi

Heveslerimizle, beklentilerimizle, ertelediklerimizle, kursağımızda kalmış kelimelerimizle, kaçırılmış bakışlarımızla, gizlediklerimizle, bitirilmemiş/gönderilmemiş mektuplarımızla, susuşlarımızla hala tamamlanmamış bir cümle miyiz bu yaşamda.

Kim bilir

Devam, sorun yok.

REİS