Bu hafta köşeme birkaç gün rötar vererek başlıyorum. Olup bitenleri, kimin ne düşünüp ne konuştuğunu anladıktan sonra birkaç cümle de ben ilave edeyim diye bekledim. Lig başladığı günden bu yana hangi amaca hizmet ettiğini bilmediğim, her koşulda takımı eleştiren, bazen durumu abartarak yerden yere vuran bir kitle var.  Eleştiri yapıcı yolu, yol gösterici niteliği vardır. Ki unutmamak gerekir, sizin hobi olarak zevkine izlediğiniz futboldan onlar para kazanıp yaşamlarını sürdürüyor. Hayatında Aykut Kocaman’ı ekran dışında görmeyen, tuttuğu takımın nasıl antrenman yaptığını bilmeyen, hatta statta takımını bile izlemekten aciz olan bu kitle eleştiri yapmakta ne kadar bunu sorgulamıyorum bile. Hatalı gol yedi diye Kaya’ya sırt dönmemek lazım, geri pası biraz abarttı diye Vukoviç’i ıslıklamamak lazım, iyi ya da kötü bir şekilde puan alsa da hücum futbolu oynatmıyor diye Aykut Kocaman’a hakarete varan kelimeler sarf etmemek lazım. Bunları neredeyse her hafta bir şekilde köşemde yazıyorum. Bu takım bizim; iyisiyle, kötüsüyle, her şeyiyle bizim. İyi gün dostu zaten vardır, önemli olan kötü günde var olabilmektir. Bu erdemliliğe ulaşan kitleyi kutlarken bunun dışında kalan zümreyi de şiddetle kınıyorum. Çünkü; kusur kadı kızında da vardı, bunu unutmamak lazım. Kocaman ile bir defasında konuşurken bazı şeylerin dışardan göründüğü kadar kolay ve hızlı olmayacağını, Konya şehrine bir damla kadar bile faydası olursa bundan çok mutlu olacağını ifade etmişti. Şimdi Kocaman’ın bu takıma bir damla kadar da mı faydası olmadığını düşünerek her koşulda eleştiriyorsunuz? Gülmüyor, sevinmiyor, bağırmıyor diye saçmalayanları bile görüyorum. Kendinize entrika ya da heyecan arıyorsanız emin olun siz yanlış yolda, Konyaspor doğru yoldadır. Ve bu yolda geçtiğimiz hafta hem sahaya koyduğu mücadeleyle hem de skor anlamında Mersin İdmanyurdu’nu net bir skorla yenerek nakavt etti. Benim beklentim daha gollü bir müsabakaydı fakat buna gol yollarında kendi beceriksizliğimiz eklenince ikiden fazlası haram oldu. En son Mayıs 2014 yılında Mesut Bakkal yönetiminde kendi sahamızda oynadığımız Kayserispor lig maçında Hasan Kabze, Alexander Hleb ve Theofanis Gekas’ın golleriyle fileleri üç kez havalandırmıştık. Mersin İdmanyurdu maçında da aradaki farkın üç olmasını beklerken direkten dönen ki top farkın açılmasına izin vermedi. Belirli aralıklarda konsantrasyonumuz kopsa da skoru lehimizde tutmasını bilen bir görüntü içerisinde olmak her geçen gün takıma olan güvenimi tazeliyor. Mersin İdmanyurdu bu sene sezona zayıf başlasa da kadrosunda tecrübeli futbolcular barındırıyor. Ve futbolun adaleti olmadığını hepimiz biliyoruz. Müsabaka sürprize açık olsa da Kocaman’ın rakibini küçümsemeden çıkardığı ideal ilk onbir daha maçın başlama vuruşundan itibaren rakip takım kalesinde ciddi tehlikeler yarattı. Beklenen gol 10’ncu dakikada Sissoko’nun ara pasında ceza sahası içinde topla buluşan Traore’nin yerden sert vuruşuyla geldi. Zeminin fazla kaygan olduğunu düşündüğüm maçta zaten kötü futboluna birde bu eklenince Mersin İdmanyurdu ayakta durmakta oldukça zorlandı. Neredeyse kalemizde müsabaka içerisinde kendi becerisiyle hiçbir tehlike yaratamayan rakip takıma Holmen 85.dakika da ikinci darbeyi vurdu. Ömer Şişmanoğlu’nun ilk defa forma şansı bulduğu, bir topunun direkten dönüp ikinci golde asist yapması, bir ay önce transfer edilen turist futbolcu görüntüsünden uzak olduğu imajını verdi. Ömer Ali Şahiner’in de diğer haftalara oranla çok daha iyi performansla sahada olduğunu dile getirmeden edemeyeceğim. Keşke vurduğu top direğe çarptıktan sonra kaleye girip filelerle buluşsaydı da bu güzel oyununu golle süsleseydi. Şimdi Mersin İdmanyurdu galibiyetini unutup yarın ki zorlu Trabzonspor maçına kenetlenmek lazım. Güzel oynayan fakat bunu son iki maçta skora yansıtamayan Trabzonspor kendi evinde seyircisinin önünde eminim takımızdan üç puan almayı çok isteyecektir.  Temsilcimiz, mücadeleci ruhunu sahaya yansıtırsa eminim puan ya da puanlarla dönmeyi başaracaktır. Biz elimizden geleni yapalım, gerisi mukadderat olsun.