Siz değerli okurlarımızdan gelen olumlu tepkiler doğrultusunda farklı bakış açısıyla bir şeyler yazdığımı söyleyerek beni takip ettiğinizi belirtiyorsunuz. Böyle düşünmeniz benim için büyük bir onurdur. Bunun için sizlere teşekkür ederek yazıma başlamak istiyorum.

Konyaspor Sivasspor maçından hemen önce yaklaşık 18 bin futbolseverin hep bir ağızdan ellerindeki Türk bayraklarını sallayarak mehter marşı eşliğinde slogan atmaları görülmeye değerdi. Bazı kesimlerin çekemediği, bazı kesimlerin karaladığı, genel kesimin takdir ettiği, tribün kültürünün yavaş yavaş oturduğu şehrimizde diğer takımlara inat, engellenemez yükselişimiz devam ediyor. Hafta içi hafta sonu saat fark etmiyor. Konyasporlu futbolsever artık bir şekilde en kötü ihtimalle herhangi bir maça 12-13 bin kişi gelmeyi başarıyor. Bu durum bazılarının hoşuna gitmese de bizleri fazlasıyla mutlu ediyor. Anadolu’da çokça görülen çekirdekle maç izleme hastalığını atlatırken, ülkemizde yaşanan gelişmelere de kayıtsız kalmamak tribünlerimize ayrı bir değer katıyor.

Cüneyt Çakır gibi bir hakemi maça veren federasyon doğrusu beni şaşırtırken, genelde ismi duyulmamış hakemlerin ya da performansı çok tartışılan hakemlerin maçımızı yönetmesine alışmıştık. Cüneyt Hoca’nın da oyunu gereksiz yerlerde kesmeyip göze hoş oyunda pay sahibi olmasını görmezden gelemeyeceğim. Ekibimiz maça hızlı başladı maçın hemen başında bulduğumuz gol ile öne geçerken kalemizde yaşanan tehlikelerde Serkan’ın yükselen grafiğine yakışır tarzda kurtarışları skoru korumada etkili oldu. İkinci yarı Sivasspor biraz daha oyundan düşerken gelen ikinci gol ile rahat bir nefes aldık. Mesut Bakkal’ın Burhan hamlesi, Rangelov’un kaçırdığı önemli fırsatın dönüşünde kalemizde gol olarak sonuçlanmasına neden oldu. Skor daha farklı olabilecekken skoru korumaya gitmek durumunda kaldık.

Sivasspor maçı Konyaspor’u değerlendirme açısından çok önemli bir maçtı. Bu maçı kazanmak ise Aykut Hoca’yı her koşulda savunmamın bir nedenini açıklıyor aslında. Konuyu biraz açacak olursak Sivas takımı bir sistem takımı değil ön plana çıkan oyuncuları var Cicinho gibi Aatif Chahechouhe gibi. Bunlar ekstra oyuncular, bu oyuncular gününde olduğunda ya da önlenemediğinde Sivas başarılı oluyor. Bu çerçevede maçın en azından özetini tekrar izlerseniz demek istediği daha net anlaşılacaktır ve bu maçtan sonra Sivaslı futbolseverler en çok Aatif’a kızmışlardır.

Olaya bizim açımızdan bakarsak bizim böyle bir oyuncumuzda yok sistem gereği böyle oyunculara ihtiyacımızda yok Konyaspor dişlisinde takım oyununa bir parça sertliğe ve mücadeleye uyan her futbolcunun sırıtmadan oynadığını görürsünüz. Maçtan önce sosyal medya hesabımdan Aatif’ı ve Cicinho’yu kilitlememiz durumunda bir şekilde en az iki gol bulacağımızı belirtmiştim. Bunun futbol bilgisiyle falan alakası yok, aslında bir çok taraftar benzer şeyleri söylemiştir. Çünkü bütün toplar Aatif’ta buluşuyor o da biraz egoist oynadığından Sivaslı futbolseverler çileden çıkıyor. Sivas’ın etkili bindirmelerini ve ortaları ise genelde Cicinho’nun kanadından geliyor ama yaşından ötürü bunu avantaja çevirebildik geri dönüşlerde ciddi sıkıntı yaşattık diyebilirim. Sivas ekibinde Mesut Hoca’nın gelişiyle birlikte önemli manada saha içi efor sarf ettiklerini gördük bunda yeni hocanın gelişi ve geçtiğimiz hafta alınan galibiyetin etkisi görmezden gelinemez.

Konyaspor’un attığı ikinci gol gerçekten izleme zevkine doyamadığım bir gol oldu. Gol oluşumunu şöyle kafamızda bir canlandıralım, gol anında Sivas takımının nerdeyse tamamı ceza alanı içinde, Rangelov’un harika ara pası, Douglas’ın müthiş deparı ile kestiği top, Holmen’in tek vuruşu ve kaleciden dönen topu tamamlayan Skubiç’in topu ağlarla buluşturması. Başka değişle ince ara pasını atan forvet, topu içeriye kesen sol bek, tek vuruşu yapan ön libero, golü atan sağ bek ve ceza alanında gelişen atakta bulunan beş Konyasporlu oyuncu takım oyunu ve işleyen dişliyi daha iyi anlatamaz sanırım. Konyaspor’un en büyük sıkıntısı özellikle atağa çıkarken kaptırılan ve organize değil de bireysel hatalardan gelen pozisyonlar bu maçta da birkaç kez yaşandı. Her ne olursa olsun bir kez daha galip gelmeyi başardık. Lig İlerledikçe başarıyla birlikte baskı da artacaktır. Bu baskıyı kaldırırsak güzel günler çok yakındır.

Sonuç olarak; Konyapor artık en çok korkulan deplasmanlardan biri haline geldi. Rakibin kim olduğundan çok bizim ne yaptığımız önemli hale gelmesi, her oyuncunun görevini yaptığında sistemin bozulmaması ve kaybetmemeyi alışkanlık haline getirmek önemliydi, bunu başardık.

Maçın Sözü;  Konyaspor geliyor bak, bir gün elbet şampiyon olacak hadi şimdi hep beraber bütün eller havaya.