Maç güzel bir atmosferde Türk bayrakları eşliğinde Malatya tribünüyle karşılıklı sevgi gösterileri eşliğinde başladı. Taraftar Sergen Yalçın’ın da maçtan sonra dediği gibi yine evine gelmiş gibi hissettirdi. İlk düdük geldi ve üçlü çekilirken, maç başladı mı? Ofsayt mı? Oyun mu durdu? Serkan niye eline aldı? Anlamadan büyük bir şaşkınlıkla 10 kişi kaldık… Aslında maçlar genelde kırmızı karta kadar olan bölüm ve sonrası diye yazılır ya da anlatılır ya bunun bölümü bile başlamamıştı.

Geçtiğimiz Kasımpaşa maçında skor avantajını yakaladıktan sonra topu elinden kaçırdığını saymaz isek, Serkan Kırıntılı UEFA Avrupa Ligi’nde geri pasa elle müdahale ettiğinden beri neredeyse sıfır hata ile oynuyor. Kurtardığı maçları ve kırılma anlarını anlatmamıza sayfalar yetmez. Kalecilik zordur yapılan hatalar telafi edilmesi çok daha zor, Serkan Kırıntılı bu Malatya maçında yaptığı hata ile ki; ister zamanlama deyin, ister konsantrasyon dünyada bir çok marka kalecinin yaşadığı bir olay yaşadı. Bu olayı mide bulandırıcı yapan ise Serkan’ın daha önce Fenerbahçe’de forma giymesi ve bu hafta onlar ile maç yapacak olmamız diyebilirim. Sosyal medyada ülke gündemine girme nedeni ise semt takım sempatizanlarının kendi fikir kirliliğini yansıtması şeklinde açıklarsak yalan olmaz. Aslında bu hafta maç yapacağımız takım Fenerbahçe olmasa bu polemiklerin hiç biri olmayacaktı. Bu hashtagi başlatanlar ise Trabzon taraftarı olduğundan şüphe duymuyorum nedense! Sonra diğerleri de onlara ayak uydurdu.

Maçın tamamını 10 kişi ile oynamak ise; Malatyaspor gibi diri atletik bir takıma karşı aslında verilebilecek en zor sınavlardan biriydi. Özellikle ilk yarıda muazzam pas oyunları oldu. Bu nasıl kaçar dediğimiz pozisyonların olduğu bir maçtı aslında. Kaldı ki maç sona erdiğinde Malatya karşısında başka bir takım olsa tarihi bir fark ile sonuçlanabilirdi. Bununla birlikte Malatya kalecisi Fabien Farnolle yaptığı kritik kurtarışlar ile maçın adamı oluyorsa aslında sınavdan skor dışında kısmen başarılı not aldık diyebilirim.

Bu maç özelinde Aykut Kocaman’ı eleştireceğimiz kısım ise Skubic mi daha iyi sağ bek Alper mi daha iyi sol bek tartışmasını başlatarak sormak olabilir. Zira ikinci golde Skubic’in hatası Serkan’ın yaptığı hatanın gölgesinde kaldı. Ömer Ali ise saçımızı başımızı yoldurdu. O pozisyon bir anlamda kırılma anıydı eğer golü bulsak puan alır mıydık bilmiyorum ama son düdüğe kadar vazgeçmezdik. O pozisyondan sonra fiziken de oyundan düşmeye demoralize başladık.  

10 kişi ile hatırı sayılır derecede pozisyon bulup gol atamadan maçı tamamladık. Bu oyunun üzerine bir şeyler daha koyarsak Kadıköy’den puanla dönmemiz sürpriz olmaz. Bir de Ertuğrul konumuz var. Serkan Kırıntılı transferinden önce Ertuğrul’u almak için de baya mesai harcamıştık. Yani o da aslında forma şansı bulduğunda Serkan kadar iyi bir kaleci bu önündeki iki maç ise onun için bulunmaz bir fırsat. Onu bekleyen tehlike ise o da Fenerbahçe forması giydiğinden olası yediği bir hatalı gol ise ellerini öküzün altına götürenlerle dolacaktır. Acaba buzağı var mı? Diye!

Maçın son 15 dakikası başlayan ve maç sonu devam eden “Seviyorum seni” bestesi takıma olan inancı ekip ruhunu ve güveni gözler önüne serer nitelikteydi. Soyunma odasından bütün takımı çağırıp Serkan’a moral vermek aslında neden büyük bir taraftar grubu olduğumuzu gösterir nitelikteydi.

Sonuç olarak; Avrupa hedefi ile başladığımız sezonda çıta daha yükseltme adına aşağı ile bir tık daha uzaklaşma adına önemli bir maçtı olmadı. Uçtu kaçtı denilen Trabzon ile 3 Fenerbahçe ile aramızda sadece 2 puan olduğunu unutmamak gerek. İstanbul medyasının ve o medya ile yatıp kalkan izleyicilerin ne dediği umurumuzda değil biz bu ekibe güveniyoruz ve Başaracağız.

Maçın sözü; Güvensiz kalplerimizi, karaktersiz insanlara borçluyuz. Merak etmeyin çocuklar sizin güveniniz üç beş karaktersiz ile sarsılmaz…