Torku Konyasporumuz ligin 27.haftasında deplasmanda Gaziantepspor maçına giderken sakatlık ve cezalı oyuncularının çokluğu yüzünden bayağı endişeli olarak maça çıkıyordu. 3 yabancı oyuncumuz yoktu, Djalma Campos cezalıydı, May Sphiwe Mahlangu, Cprian Marica, Ömer Ali Şahiner ve Benjamin Fuchs sakatlardı. Maça başlamadan evvel her iki takımında puanları 34’ tü, ne alt sıra ile ne de UEFA ile ilgileri yoktu. Müsabakaya Gaziantepspor çok çok iyi başlamış ve 11.dakikada da Luis Francisco Chico Grando’nun kafa golü ile de 1-0 öne geçmişlerdi, ancak golden sonra Gaziantepspor’un hızı kesildi, sahada ilk yarının sonuna kadar hep Konyasporumuzun atakları göze çarpıyordu. Bu 2. yarıda da aynı şekilde devam etti. Uğur İnceman’ın bir topu direkten dönmüş kendi topuna bir defa daha vuran Uğur İnceman’ın şutu bu sefer boş kale yerine auta çıkmıştı. Konyasporumuz sağdan soldan dalga dalga geliyordu.  Hasan Kabze 67.dakikada Kenan Özer’in yerine oyuna girince takımımız her an gol atabilecek bir pozisyona gelmişti nitekim 73.dakikada Hasan Kabze’nin şık ve güzel pasını çok iyi değerlendiren Dimitar Rangelov ustaca bir vuruşla beraberliği sağlıyordu ve ilk devredeki  23 Kasım’daki Gaziantepspor maçından beri süre gelen gol atamama suskunluğuna bir son veriyor ve ligde attığı gol sayısını da 3’e çıkartıyordu. Konyasporumuz son 5 maçında hiç yenilmemiş ve 11 puan almıştı ancak tüm istatistikler de rakiplerinin gerisinde kalmıştı. Haftalar sonra  ilk defa Gaziantepspor’a  üstünlük sağlıyorduk. Zira, topla oynama oranlarında %55 e 45, toplam şutta 17’ye 4, isabetli şutta 4’e 2, başarılı pasta 300’e 221 , pas yüzdesinde % 71’e 63, kullanılan korner sayısında da 5’e 3 üstünlük sağlıyorduk. Ayrıca ligin başından beri 2.kez daha önce Çaykur Rizespor maçında da deplasmanda mağluptuk, 1-0 mağlupken 1-1’lik beraberlikle puan alıyorduk. Bu 1 puan takımımıza moral olmuştu, aynı şekilde Gaziantepspor’lular da bu beraberliğe hiç üzülmediler, maçı yerinde ve TV başında izleyenlerin söz ettiği gibi maçın sonucu çok adil bir şekilde bitmişti,  her iki takımda 35 puana ulaşmışlar UEFA için 11 puan, düşme hattı ile 14 puanlık fark ile ne şiş yansın ne kebap sözünü doğrularcasına maçın sonucu kebap gibi olmuştu. Takımımız son oynadığı 6 maçta 12 puan topluyor, 3 galibiyet 3 beraberlik alıyor ve hiç yenilmiyorduk. 6 gol atıp 3 gol yiyorduk. Ligin 2.yarısına başlarken en büyük düşme adayları arasında adı geçen Konyasporumuz şu anda ligin en rahat takımlarından biri konumuna geliyordu. Bize bu mutluluğu yaşattıkları için başta teknik direktörümüz Aykut Kocaman olmak üzere futbolcu kardeşlerimiz ve yöneticilerimize teşekkürü borç biliriz.

Şimdi başka bir konuya gelecek olursam bilindiği üzere Konyasporumuzun ambleminde Konya İdmanyurdu ile birleşme tarihi olan 1981 bulunmaktadır, 1981 tarihi çok çok yeni bir tarihtir, daha 34 yıllık bir mazisi vardır, oysa Konyasporumuz 1922 yılında kurulmuştur, Konya İdmanyurdu’ nun kuruluş tarihi ise 1923’tür,  1981 ile devam edersek bu 2 güzide kulübümüzde 59 ve 58 yıl oynamış, emek vermiş , o sahaların tozunu yutmuş kardeşlerimiz, ağabeylerimiz, babalarımız, amcalarımız, dedelerimiz’in emeklerini boşa harcamış olmuyormuyuz?   eğer kulübümüz 1922 kuruluş yılına sahip çıkarsa 7 yıl sonra 100.yılımızı kutlayacağız ve 2022 yılında da Konya olarak tüm imkanlarımızla o sezon şampiyon olmak için her türlü imkanlarımızı  seferber edebiliriz, 1981 de israr edersek  soruyorum size şu anda Konya da ki maça gelen normal 30 yaşında olan  bir insan 2081 de 96 yaşında olacaktır,  96,100 ve  110 yaşında sorarım size kaç kişi maça gelmektedir? veya o günleri görebilecektir? ayrıca Konyasporumuzun acilen takımımız şu rahat pozisyonda iken kurumsallaşması gerekmektedir, Konyasporumuz hala bir dernek mantığı ile yönetilmektedir, oysa ülkemizde ki ve dünya üzerindeki önde gelen kulüpler şirketleşmişlerdir, Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş, Antalyaspor, Trabzonspor, Kasımpaşaspor, Çaykur Rizespor, Başakşehirspor, Altınordu, Adanaspor gibi elit kulüpler şirketleşmişlerdir, Konyasporumuzun bu kulüplerden neyi eksiktir?

2 Milyon 750 bin nüfuslu bir metropol olan Konya ve Konyasporumuz’un artık şirketleşip kulübümüzü şahısların vereceği paralara değil şirketin hisse satışlarından, petroller, otoparklar, tuvaletler, çay bahçeleri, restaurantlar gibi gelir getirecek akarlarının olmasını daha ne kadar bekleyeceğiz? Lütfen ama lütfen ben Konyalıyım diyen herkesin bu sesimize kulak vermesini içtenlikle rica etmekteyiz.

Sevgi ve saygılarımla