Hem fiziksel hem de mental anlamda yorgun olan temsilcimiz Atiker Konyaspor kendi saha ve seyircisi önünde ligin yeni takımlarından Adanaspor’u ağırladı. Bu sezon ligin yanı sıra Avrupa arenasında da boy gösteren yeşil beyazlıların adeta dört güne bir maça çıkması bu duruma alışkın olmayan futbolcu zümresi başta olmak üzere tüm takımı derinden etkiliyor.

On beş günde ikisi deplasman olmak üzere Avrupa kupaları da dahil oynadığımız dört müsabakadan sadece bir puanı hanemize yazdırmamız bu maçta alınacak galibiyetin önemini de artırıyordu. Akdeniz temsilcisinden alınacak üç puan içinde bulunduğumuz hafta içi şehrimizde Ukrayna ile oynanacak milli maç öncesi adeta ilaç olacak tarzdan desek sanırım yanılmamış olurum. Stadın dört bir yanı Türk Bayraklarıyla donatılarak hazırlanmış ve yine tarihi bir ana şahitlik etmek için gününün gelmesini bekleyen Büyükşehir Arena Stadı’nda beklediğimin ya da görmek istediğimin altında bir seyirciyle müsabaka oynandı.

Aykut Kocaman’ın Barry Douglas’ın yerine Mehmet Uslu’ya, Ali Turan’ın yerine ise Selim Ay’a forma vermesi beklediğim bir durum olsa da Halil İbrahim Sönmez benim için sürpriz oldu. Sezonun başından beri ara ara dile getirdiğim Sönmez’in ilk on birde forma şansı bulması bu oyuncuyu süreç içerisinde ileriye dönük kazanmamız demektir. Umarım Sönmez de kendisine verilen bu fırsatları iyi değerlendirerek bu camiaya güzel değerler katar.

YATCAZ KALCAZ YATCAZ KALCAZ

Geçtiğimiz hafta kendi evinde ağırladığı Alanyaspor’u kalesinde gördüğü iki gole üç golle cevap vererek ligde üç puanla tanışmanın mutluluğunu yaşayan Akdeniz temsilcisi Adanaspor, üç gün önce Belçika’dan mağlubiyetle dönen temsilcimiz Atiker Konyaspor karşısında takımın yorgunluğunu da fırsat bilerek galibiyeti kovalamak adına sahaya çıktıklarını düşünmüştüm ki yanılmışım.

Temsilcimiz karşısında maça çok ürkek başlayan Adanaspor dakikalar eridikçe adeta sahadan kayboldu. Özellikle maçın belirli periyotlarında orta alanda boşluk bırakmaları Akdeniz temsilcisini adım adım agresifleştirdi. Bu agresif tutum her ikili mücadelede kendini gösterirken birçok Adanalı futbolcunun maçın başından beri kendini pozisyonlarda yere bırakması ayrı bir senaryo oldu. Bu senaryo ile temsilcimizin dikkatini dağıtıp maça verilen aralarla sürekli oyunu soğutan turuncu beyazlılar kontratak ile skoru değiştirmek adına heveslense de profesyonelliğe Adanaspor forması altında başlayan kalecimiz Serkan Kırıntılı eski takımına karşı kalesini adeta gole kapattı.

Yorgun kartallar hava değişimi üzerlerinden atamamış olacaklar ki maçın başlama düdüğünden bitiş düdüğüne kadar adeta aralarındaki uyum ve koordine sorununu aşamadılar. Bazı pozisyon sonrasında ise futbolcuların kendi aralarında kaşlarını çatarak birbirlerine sitem etmesi de gözümden kaçmadı. Duran toplarda da uzun bir süre Adanaspor kalesinde tehdit oluşturamamışken maçın son çeyreğinde Ömer Ali Şahiner’in kornerden yaptığı ortada defansımızın vazgeçilmez ismi Jagos Vukoviç, Goran Karacic’in yaptığı hatayı affetmeyerek Konyaspor’u öne geçiren golü filelerle buluşturdu. Evet Vuko attı atmasına da bizim forvetler ne işe yarar diye aklımdan geçmiyor değil. Gençlerbirliği maçında Halil İbrahim Sönmez’in ara pasında kaleciyle karşı karşıya kalan Riad Bajic adeta takımını üç puandan etmişti. Bajic bu maçta da adeta benzer bir pozisyonda Skubic’in verdiği muhteşem ara pasını yine değerlendiremeyerek imkansızı başardı. Bu pozisyonun beraberlik halinde kaçtığını düşünmek bile beni oldukça geriyor. Elbette Konyaspor’a gönül vermiş taraftar Bajic’i bağrını basıyor fakat bu oyuncunun da biran önce kendini toparlayıp bu takıma puan ya da puanlar kazandıracak golleri atıp taraftarının yüzünü güldürmesi gerekiyor. İyisiyle kötüsüyle Adanaspor’un tahrik ve taktiksel senaryosuna Nalçacılılar Taraftar Grubu da profesyonelce yaklaşıp takımının arkasında nasıl bir güç olduğunu tekrar gösterince birlik ve beraberlik içerisinde el ele üç puan yazdırdılar. Ligde evimizde aldığımız galibiyetin rahatlığıyla milli maç sebebiyle verilen arayı güzel değerlendirmek adına Konyaspor’u özleyin diyorum.