Pek çok mesaj ve kutlama aldım…

Çalışan Gazeteciler Günü’ne dair…

Kutlama nezaketini gösteren herkese teşekkür ederim; ama ben gazeteci değilim…

Benim gibi sadece haftada bir gün kendince gündemi değerlendirerek köşe yazısı yazmaya çalışan birine gazeteci derseniz, gazete binalarında mesailerini geçiren, ömrünü haber için koşturarak tüketen arkadaşlarımıza, ağabeylerimize haksızlık etmiş olursunuz.

Bana gazeteci derseniz; emeğe saygı göstermemiş olursunuz…

Her konuda emeğe saygı göstermek ve emeğin en yüce değer olduğunu savunmak benim dünya görüşümün temelidir. İşte bu yüzden de herhangi bir emek sarf etmeksizin, sadece haftada bir gün köşe yazısı yazarak gazeteci sıfatına sahip olmam gazete binasının tozunu yutan emekçilerin sırtına basmak anlamına gelir; emeklerini çiğnemek, emeklerini sömürmek anlamını taşır diye düşünüyorum.

Bana, hukuk emekçisi diyebilirsiniz…Çünkü mesleğim budur…

Bana parti emekçisi diyebilirsiniz… Çünkü 2000 yılından bu yana parti örgütlerinin her kademesinde çalışarak parti tozu yuttum…

Bana sivil toplum gönüllüsü diyebilirsiniz… Çünkü pek çok sivil toplum kuruluşunda çalışmalar yaptım…

Ama bana gazeteci demek gerçek gazetecilerin hakkını yemektir… Gerçek basın emekçilerinin hakkını yemektir. Emek en yüce değerse ki benim dünya görüşüme göre böyledir…

Bana gazeteci demek; haber peşinde koşarken can veren gazetecilere karşı işlenmiş en büyük ayıptır. Beni gazeteci saymak; neredeyse günün yirmi dört saatini haber için harcayan emekçilere saygısızlıktır. Ustalara saygısızlıktır.

İnsanların taşıdığı etiketleri hak etmeleri gerektiğini düşünüyorum. Hangi alanda olursa olsun…

Hukuk, basın, siyaset… Hangi platformda olursa olsun insanların emeklerine saygı duyulması kanaatindeyim. Emek verenlerin sırtına basılmamalı diye düşünüyorum… Bu yüzden de daha dün köşe yazısı yazmaya başlayıp; bugün gazeteci sayılmak haddim değildir, diyorum…

Herkes de haddini bilmelidir.

Verilen emeklere, yapılan çalışmalara saygı göstermek herkesin başlıca anlayışı olmalıdır.

İşte bu yüzden… Bu anlamlı günlerde gerçek gazetecilerin sorunları tartışılmalıdır… Basın özgürlüğü ele alınmalıdır…

Tutuklu gazeteciler gündeme gelmelidir…

Haber için can verenler konuşulmalıdır… Haber peşinde koşanlarla konuşulmalıdır…

Basın özgürlüğünün olmadığı, çalışma koşullarının bu kadar kötü olduğu bir ülkede basın emekçiliğini hakkıyla yapanlara, yapmaya çalışanlara, basın ilkelerinden ayrılmayanlara, gazetecilik adına tetikçilik yapmayanlara, kalemini ve köşesini satmayan gerçek gazetecilere selam olsun…

İşte bu yüzden…

Gerçek gazetecilerin, gerçek basın emekçilerinin “Çalışan Gazeteciler Günü” kutlanmalıdır…

Kutlu olsun…